&& کلارا &&

همونطور که داشت کمربندشو می بست ، از گوشه ی چشم خیرم شد و لب زد :

_ جای نگاه کردن به من …
بلند شو ، زود باش که باید بریم بیمارستان … .

دستامو زیر سرم گذاشتم و همونطور که با چشمای هیزم داشتم قورتش میدادم ، گفتم :

+ تو برو ، من امروز نمیام ‌… .

ابرویی بالا انداخت …
یکم ساکت بهم زل زد ؛ در آخر کنار تخت ایستاد و همونطور که دستاشو توی جیبای شلوارش فرو برده بود ، با اخم ریزی لب زد :

_ میشه بگی چرا اونوَقت؟! … .

زبونی روی لبام کشیدم و ریلکس گفتم :

+ چون چ چسبیده به را ! … .

کلافه هوفی کشید و بی حوصله گفت :

_ من الان اصلا حوصله ندارم …
بلند شو که همین الانم کلی دیر کردیم …
زود باش کلارا … .

اخم غلیظی کردم و عصبی لب زدم :

+ ععععع ، یعنی چی ارسلاااان؟! …
من درد دارم … .

ابرویی بالا انداخت و با چشمایی ریز شده ، لب زد :

_ درد داری؟! … .

حق به جانب سری تکون دادم و مظلومانه گفتم :

+ اوهووووم …
دیشب دو بار با هم رابطه از عقب داشتیم ! …
یادت که نرفته؟! …
همین الانم که یه بار دیگه رابطه داشتیم … .
عقبم بدجور درد میکنه ، نمیتونم راه برم که خب … .

یکم ساکت بهم خیره شد ، در آخر عصبی دستشو به طرفم دراز کرد و بی اعصاب گفت :

_ بلند شو من این چیزا حالیم نمیشه ! …
زود باش … .

اخم غلیظی کردم و گفتم :

+ ای بابااااا ، ارسلاااان …
دارم میگم درد دارم ، چرا باور نمیکنی؟! … .

پوفی کشید و بدون عقب کشیدن دستش ، گفت :

_ کلارا ، من الان اعصاب ندارم …
یهو زدم اینجا با خاک یکسانت کردم ناراحت نشی ! …
بلند شو ، زووود … .

با لجبازی لب زدم :

+ نمیخوااام … .

عصبی دندوناشو روی هم سابید و با فکی قفل شده ، غرید :

_ داری وادارم میکنی خودم بیام رو تخت ، یه بار دیگه بکنمت و بعد مجبورت کنم اماده شی تا بریم ! … .

چون میشناختمش چقدر وحشی تشریف داره ، زودی از روی تخت پریدم پایین و اونوَرِ تخت ، مقابلش ایستادم … .
نگاهش روی بدنم به چرخش در اومد و طور خاصی آب دهنشو قورت داد …
ابرویی بالا انداختم و با کمی مکث ، سرمو خم کردم و به خودم نگاهی انداختم تا ببینم چیه که توجهشو اینقدر جلب کرده؟! … .
با دیدن وضع افتضاح خودم ، جیغ خفیفی کشیدم …
یه دستمو گذاشتم روی سینه هام و با دست دیگم اونجامو پوشوندم … .
با جیغِ من به خودش اومد ، زودی نگاهشو ازم گرفت و به اطراف دوخت ‌… .
همونطور که اطرافو نگاه میکرد ، با پوزخند لب زد :

_ دقیقا چیو داری پنهون میکنی؟! …
بدنی رو که خودم دیشب به شخصه همه چیزشو دیدم؟! …
هوووومممم؟! … .

درست میگف …
اون کُلِ  بدنمو ، جاهای شخصیمو دیده بود …
چندین بار هم دیده بود ! …
دیگه این وسط نمیدونم فازم از پنهون کردن سینه ها و پایین تنم چی بود ! … .
نفسمو خسته بیرون فرستادم …
دستام شل شدن و افتادن پایین …
بدونِ اینکه بهم نگاهی بندازه ، به طرف در قدم برداشت …
دستشو روی دستگیره ی در گذاشت اما قبل از بیرون رفتن ، لب زد :

_ لباساتو بپوش ، پایین منتظرتم … .

باشه ی ارومی گفتم که بی وقفه ، از اتاق بیرون زد و رفت …
تازه داشتم به یه چیزی پی میبردم …
اونم این بود که ، که …
که من عاشق شدم ، آره …
عاشقِ ارسلان … دوستش دارم ، حتی بیشتر از خودم ! …
و این خود بدبختی بود ‌…
خیلی سخت بود واسم ببینم دکترای دیگه باهاش حرف میزنن ، سخت بود ببینم پرستارا حتی بهش نزدیک میشن ! …
اما نمی تونستم به روش بیارم …
نمیخواستم متوجه شه دوستش دارم ! …
تا وقتی نمیدونس ، باهام خوب رفتار میکرد و روزگار بهم یه چیزی رو یاد داد … اونم اینکه نباید اعتراف کنی …
نباید بگی ، وگرنه از دستش میدی ! …
به همین آسونی ، به همین دردناکی … .