کف دستهامو به هم مالیدم و پاهام تکون دادم و با کشیدنشون روی زمین سعی کردم گل و لای چسبیده به کف کفشم رو قبل از ورود به داخل تمیز کنم.
دوباره چند مشت به در زدم تا زودتر درو باز کنم آخه داشتم از سرما یخ میزدم و می چاییدم.
چنددقیقه بعد صدای منیره رو از پشت در، درحالی شنیدم که یه ریز سر اینکه سرایدار درو وا نکرده و اون مجبور شده تا اینجا بدوئہ به گوشم رسید.

” ای باباااا…شده آقا و سرور ما و دیگه حتی درو هم باز نمیکنه.من خودم هزارتا کار دارم”

غرغر کنان درو برام باز کرد و چون فهمید من هستم از اینکه مجبور شده به جای سرایدار خودش درو باز بکنه بیشتر عصبانی و دلخور شد.
امامن مشکلی با هیچکس نداشتم برای همین گفتم:

-سلام…

پشت چشمی نازک کرد برام.این حکایت منیره هم شبیه حکایت منشی هایی بود که بیشتر از خود دکتره کلاس میزارن.
خیلی سرد و با ناز و یواش جواب داد:

-علیک !!!

من که نمیدونم مشکل این منیره با من چیه که هر وقت میبینم واسم پشت چشم نازک میکنه.از کنارش رد شدم و رفتم داخل.
ترجیح میدادم اصلا بهش اهمیت ندم.مامان میگفت منیره چون خدمتکار همیشگیه فخری خانم و ماه چهره خانم بوده زیاد اینجا خرش میره و پرروییش هم دلیلش همینه.
رفتم داخل خونه.
اولین جایی که نگاه کردم و به اونجا سرک کشیدم نشیمن کوچیکی بود که معمولا مامان و خاله اونجا مینشستن و باهم حرف میزدن.اما خبری از هیچکدومشون نبود. چون گشنه ام بود ترجیح دادم برم توی آشپزخونه اول یه ناخنک به غذاهام بزنم.
دستمو روی شکمم مالیدم و راه افتادم سمت مطبخ.
اونجا بالاخره خاله رو دیدم که خودش ایستادبود کنار میز و آبمیوه میگرفت.
رفتم سمتش و گفتم:

-سلام خاله جون….

سرش رو بالا گرفت و کمی نگران نگاهم کرد و بعد جواب داد:

-سلام عریز دلم.بیا بشین بگم برات ناهار بیارن فدات بشم!

کیفمو روی دوشم جا به جا کردم و گفتم:

-خبری شده خاله؟نگرانی انگار …

سرش رو با ناراحتی تکون داد و گفت:

-چیبگم خاله…این یاسین مگه رعایت میکنه.این دو سه روزه معلوم نیست پا شده با دوستاش رفته کدوم وری سرما خورده…هی سرفه میکنه.یکم تب و لرز داره گفتم واسش آبمیوه بگیرم ببرم براش!

نمیدونم چرا یهو منم نگرانش شدم.
اصلا انگار نه من اون سوفیا بودم نه اون ، همون یاسین قبل.
احساساتمون یه جورایی تغییر کرده بود نسبت به هم.
خبری از تنفر و کل کل درمیون نبود.
خاله لیوان رو گذاشت تو پیش دستی و خواست ببرش که فورا گفتم:

-بده من میبرم خاله!

از این حرفم خوشش اومد.لبخند زد و پرسید:

-تو تازه از سر کار برگشتی خسته نیستی؟!

گوربابای خستگی.بعداز اینهمه مدت دلم میخواست ببینمش برای همین گفتم:

-نههه! بدین میبرمش!

لیوان رو ازش گرفتم و کیفم رو گذاشتم یه گوشه.
از آشپزخونه بیرون رفتم و راه افتادم سمت اتاق یاسین.
نزدیک به در اتاقش ایستادم.لای در باز بود تا خواستم کنارش بزنم و برم داخل متوجه شدم مائده داخل هست.
صدای بگو بخندش تو هوا بود.ناخوادگاه حرفهاش رو شنیدم:

“پاشو دیگه عشقمممم…پاشو یکم از این بخور…”

یاسین سرفه کنان گفت:

“باو بیخیال دیگه مائده تو و مامان تا خرخره هله هوله چپوندین تو حلق من”

مائده به آبمیوه ای که براش آورده بود اشاره کرد و گفت:

” بخور دیگه…این هله هوله نیست.آب میوه است.واست خوبه”

“نمیخورم مائده.خوابم میاد.میشه بزاری بخوابم؟”

عصبانی شد و گفت:

ا
“اهههه !!! چقد عین دخترا نااااز میکنی…واقعا که ”

چون متوجه شدم میخواد از اتاق یاسین بیاد بیرون فورا پشت ستون پنهون شدم.چنددقیقه بعد با همون سینی بند و بساطش اومد بیرون درو بست و از اتاق دور شد.
اجازه دادم کاملا دور بشه و بعد خیلی آروم راه افتادم سمت اتاق یاسین.
درو باز کردم و رفتم داخل.
پتورو تا روی صورتش کشیده بود بالا.
نمیدونم خواب بود یا بیدار اما صدای قدم هام و بسته شدن درو شنید و گمونم تصور کرد مائده هستم چون بازهم گفت:

-مگه نگفتم نمیخورم…گیر نده دیگه!

بدون اینکه حرفی بزنم و چیزی بگم جلو و جلوتر رفتم تا رسیدم به تختش.