نویسنده: zahra_p

پارت:1

به نام هستی بخش عالم

آن را که جفا جوست نمی باید خواست

سنگین دل و بد خوست نمی باید خواست

مارا ز تو غیر از توتمنایی نیست

از دوست به جز دوست نمی باید خواست

(رهی معیری)

***
لیلا: ها؟ چیه؟ خوردی مغز مارو شمارشو نمی‌دم.
من: بابا می‌خوامش لیلا بده دیگه!
لیلا: اصلأ می‌خوای چی‌کار شماره مامان منو؟
من: می‌خوام برم خاستگاریش! خب می‌خوام بهش زنگ‌بزنم دیگه.
لیلا: نوچ تا نگی چی‌کار داری بهت نمیدم.
من: باشه بابا،می‌خوام راضیش کنم اجازه بده توهم با منو ماریا بیای چند روزی بریم شمال آب و هوامون عوض شه تو این تعطیلات.پوفی کرد و شماره تلفن خونشون رو برام گفت منم سیو کردم.
***
من: مامان مگه من بچه ی سه ساله‌ام؟
مامان: ای کاش سه ساله بودی متأسفانه نوزادی!
من: باشه مامان باشه آخه تاحالا صد بار تذکر دادی.
کلافه به سمت اتاق رفتم و مشغول جمع کردن شدم.
گوشیم‌رو برداشتم و یه آهنگ حامد پهلان پلی کردم.
همین‌طور که زیپ کولمو می‌بستم با آهنگ می‌خوندم.
من: خب اینم آماده شد،خب دیگه همه چیز‌و برداشتم دیگه چیا موندهه؟!
هیچی!
خب بزن که بریم!
گوشی و برداشتم و شماره ی لیلا رو گرفتم
که بعد از دو تا بوق جواب داد:
لیلا: ها چیه؟
من: سلام خوبی منم خوبم مرسی که پرسیدی!
لیلا: چه مرگته! حرفتو بزن کار دارم
من: لیلا من آماده شدم فقط تو به ماریا زنگ بزن که با ماشین مامان من میریم سر ساعت شش اونجام.
لیلا: باشه منم دارم آماده می‌شم فقط کجا می‌خوایم موندگار شیم؟
من: خب معلومه دیگه ویلای خودمون.
لیلا: آهان باشه پس خدحافظ ساعت ۶ منتظرتم
من: باشه خدافظ
قطع کردم و لباسام‌رو با هودی قرمز، شال مشکی و جین مشکی عوض کردم.
ی ادکلن خوش‌بو و صورتیم زدم و
کولم‌رو برداشتم و از اتاقم زدم بیرون .