درحالی که همچنان با سر خمیده به خوردن غداش ادامه میداد گفت:

-دقیقا…حالا گمشو برو…

اونقدر ازم عصبانی بود که چشم دیدنم رو هم نداشت و با چنین الفاظی ازم استقبال میکرد.
یاسین با من خوب نبود اما بد هم نبود.شاید سر به سرم میذاشت اما اینجوری خفیفم نمیکرد.
البته حق هم داشت.اون منو تو بدترین شرایط ممکن با رفیقش دید.
وقتی که هیچی تنم نبود و…
هووووف!حتی یاداوریش هم ذهنمو پااااک بهم می ریخت.
چقدر احساس تنهایی بهم دست داده بود.اونقدر که حاضر بودم مثل قبل هی بزنه تو برجکم و سر به سرم بزاره اما اینجوری باهام برخورد نکنه!
نفس عمیقی کشیدم و گفتم:

-یاسین چرا من اینجوری حرف میزنی ؟ هااااان ؟مگه من چیکار کردم…؟

تا اینو گفتم دستش رو محکم زد رو میز و با صورتی برافروخته از خشم پرسید:

-چیکار کردی ؟؟؟!!!

صدای برخورد دستش با میز اونقدر محکم بود که توجه همه رو به خودش جلب کرد.
سر ها هم به سمت ما چرخیده بود تا حس خجالتی که داشتم چندینبرابر بشه.
سگرمه هامو زدم و پرسیدم:

-چرا اینجوری میکنی؟ خوشت میاد منو انگشت نمای این و اون بکنی!؟

پوزخندی زد و بعد دوباره سرش رو خم کرد و مشغول خوردن غذاش شد و گفت:

-انگشت نما ؟ مطمئنی نیستی!؟ ببینم…

مکث کرد.مستقیم به صورتم نکاه کرد که بیشتر از بیش خجالت زده ام بکنه و بعدهم گفت:

-تو اصلا چه جوری روت میشه تو چشمهای من نگاه بکنی هاااان ؟ پاشدی با اون نامرد نارفیق بلند شدی رفتی خونه اش لخت و پتی خجالت هم نمیکشی؟ راست راست تو چشمهای من نگاه میکنی و میپرسی مگه چیکار کردی؟
تمام مدتی که مادرتو میپچوندی و نقش بازی میکردی همش داشتی با اون اینور اونور میرفتی؟؟؟؟
تو کثافت ترین آدمی هستی که تو زندگیم دیدم….
به خیالت داشتی مارو بازی میدادی ولی خودت داشتی بازی میخوردی…این اوج حقارت توئہ….

تمام مدتی که داشت آروم اما عصبی اون حرفهارو میزد از شدت خشم تمام رگهای گردنش زده بودن بیرون و انگشتای مشت شده اش آماده ی فرود اومدن شده بودن …
آب دهنمو قورت دادم.باحالتی عصبی چندنفس عمیق کشیدم و بعد اهسته و آروم لب زدم و گفتم:

-من….من….م….من دوستش داشتم…نم…نمیدونستم دارم بازی میخورم.نمیدونستم نزدیک شدن سوگند به من بخاطر توئہ و …و بهراد سوگند رو دوست نداره!

سابیده شدن دندونهاشو روی هم کاملا احساس میکردم.
قاشق و چنگال رو ول کرد و نوشابه رو برداشت و ته مونده اش رو سر کشید.
من اهل اعترافات نبودم اما اینبار بخاطر اینکه اون باور کنه این وسط تقریبا گناهی نداشتم همه چیز رو واسش گفتم حتی با اینکه بارها باهام بدرفتاری کرده بود.
لبهاش رو از هم باز کرد و گفت:

-تو یه احمقی!

الفاظ رو در موردم بی رحمانه به کار میبرد.نفس عمیقی کشیدم.میلی به اون غذای لعنتی دیگه نداشتم.
نمیدونم چرا اما دوست نداشتم یاسین راجبم بد فکر کنه
دلم میخواست باورم بکنه.قبولم کنه و بفهمه مقصر نبودم اگه هم بودم اونقدری نبود که تا به این حد باهام بدرفتاری بکنه.
انگشتامو توهم قفل کردم و پرسیدم:

-اینکه یه نفرو دوست داشته باشی معنیش احمق بودن ؟؟

ابروهاسو بالا انداخت و با چشم به خودم اشاره کرد و گفت:

-نههه…تویی که احمقی! احمق بودی که همچی رو گذاشتی پی لج و لجبازی های من…احمقی که حالیت نشد اگه من نمیگم نباید بعضی کارارو بکنی دلیل خاصی داره ..

نفس عمیقی کشیدم و سرم رو بیشتر خم کردم.
بعضی حرفهاش رو حرف حق میدونستم و بعضی دیگه رو نه.
من بهراد رو دوست داشتم.
اینکه اون رفیق صمیمی یاسین بود یا اینکه قبل از من عاشق یه نفز دیگه شده بوداتفاقایی بودن که ممکن بود برای هرکسی پیش بیاد حتی خودش.
اما ناراحت بودم.
ناراحت بودم چون باعث بهم خوردن دوستی چندین و چندساله ی اونا شدم.
نفس حبس شده تو سینه ام رو بیرون فرستادم و گفتم:

-من فقط اومدم بهت بگم متاسفم….

پوزخند تلخی زد اما به خودم اجازه ندادم اون پوزخند از زدن حرفهایی که توی سرم بودن منو منصرف بکنن واسه همین ادامه دادم:

-اما تاسف من واسه دوست داشتن یه آدم ولو غلط نیست…
من فکر میکنم باید از تو بابت اینکه باعث شدم با بهراد جرو بحث بکنی عذر بخوام.
بابت بهم خوردن دوستی چندین و چندساله تون اونم واسه خاطر من …

سرش رو به تاسف تکون داد
نگاهس سراسر تاسف حواله ام کرد و بعدهم گفت:

-هه…هنوزم عین بدبختا واسه من دم از عشق و عاشقی میزنی! از زاپاس بودن راضی بودی مثل اینکه…

حرفهاش ذهنمو بهم می ریخت و کلافه ام میکرد.اینکه بهم تلقین کنه در ارتباط با بهراد یه زاپاس بودم باعث میشد سراسر وجودم پراز درد و رنج بشه برای همین با عصبانیت پرسیدم:

-میشه دیگه به من نگی زاپاس!؟ میشه؟
من فقط دوستش داشتم همین.
فقط دوستش داشتم.دوست داشتم که خطا نیست…

بدون اینکه تو چشمهام نگاه کنه دندون قروچه ای کرد و گفت:

-اگه با یه آدم غلط باشی خطاست ولی توی احم

ق این حرفها حالیت نیست….

نه! مثل اینکه قرار نبود اون به این حرفهاش خاتمه بده.
یه نفس پر حرص کشیدم و بعد بدون اینکه لب به اون غذا بزنم کیف دوربین و کوله پشتیم رو برداشتم و گفتم:

-جالب….خودت همزمان چندنا دوست دختر داشتی درحالی که مائده هم تو زندگیت بود و هست و حالا داری منو احمق خطاب میکنی….منی که فقط یه نفر توزندگیم بود….

سری به تاسف تکون دادم و بعدهم باعجله به سمت در خروجی سلف رفتم.