* * * *

به درخت تکیه داده بودم و سوت زنان اطرافو نگاه میکردم …
مچ دستمو بالا آوردم و به ساعت مچیم خیره شدم …
ساعت ۴ بعد از ظهر بود …
به محضر رو به روم خیره شدم و هوفی کشیدم …
پس چرا نمیومد بیرون؟! … .
امروز صبح که اون نامه اومد ؛ ارسلان رو به هر سختی ای بود ، راضی کردم و همین الان اومدیم محضر واسه صیغه … .
صیغه رو هم کرده بودیم ، یه صیغه ی ۶ ماهه ! … .
الانم که ارسلان خان توی محضر بود و داشت برگه ها و یه سری چیزای دیگه رو از مسئولین همونجا میگرفت تا واسه اتحادیه بفرستیم و اونا مطمعن شن ما صیغه کردیم …
هنوز باورم نمیشد مال اون شدم ، باور نمیشد مال من شده ! …
پوزخندی زدم ، من زیادی جدیش گرفته بودم ! …
این فقط یه صیغه بود نه ازدواج ! …
یه صیغه ی شش ماهه ، همین و بس … .
ولی نمیدونم چرا من دیگه ارسلانو تمام کمال از آن خودم میدونستم ! …
سری تکون دادم تا این افکار مزاحم ازم دور شن …
کم کم داشتم تصمیم میگرفتم برم داخل و ببینم چیشده ، چرا نمیاد که همون لحظه اومد بیرون …
به برگه های توی دستش خیره بود و قدم زنان حرکت میکرد …
تکیَمو از درخت برداشتم و به طرفش پا تند کردم …
ایستاده بود و غرق مطالعه ی اون برگه ها بود ! …
رو به روش ایستادم و عصبی لب زدم :

+ گفتی برو ، من یه دیقه کارا رو راست و ریست کنم میام … نیم ساعته اینجا علافِ تو ام شازده ! … .

سرشو بالا گرفت و بهم زل زد …
انگار هنوز توی بُهت این ماجرای صیغه بود ، با کمی مکث لب زد :

_ طول کشید یذره ، تو ببخش … .

نفسمو حرصی بیرون فرستادم و ساکت بهش خیره شدم که گفت :

_ بریم … .

به سمت ماشینش قدم برداشت و منم دنبالش حرکت کردم …
هر دو سوار شدیم ، مشغول بستن کمربندش شد و کلافه لب زد :

_ کمربندتو ببند … .

سری تکون دادم و کاری که گفت رو انجام دادم …
ماشینو روشن کرد و راه افتاد …
یه پنج دیقه ای میشد داشت رانندگی میکرد ، سکوت عظیمی بینمون بود … .
اون این سکوتو شکست و لب زد :

_ هنوز باورم نمیشه صیغم شدی ! … .

سرمو برگردوندم سمتش و به نیمرخ جذاب و تو دل بروش زل زدم …
لبخند ریزی زدم و با کمی مکث ، گفتم :

+ باور کن ، چون این اتفاق افتاده … .

واسه لحظه ای سرشو چرخوند سمتم و نگاه کوتاه و سریعی بهم انداخت ، نگاهشو به جاده دوخت و گفت :

_ تو چقدر بیخیالی نسبت به این موضوع ! … .

لبخندم پر رنگتر شد …
بدون لحظه ای نگاه گرفتن از نیم رخش ، لب زدم :

+ نه اتفاقا ، بیخیال نیستم …
بلکه خوشحالم ! … .

با شنیدن حرفم ، قشنگ دیدم که چطور ابروهاش بالا پریدن …
نیم نگاهی بهم انداخت و لب زد :

_ خ … خوشحال؟! … .

لبخند عمیقی زدم و گفتم :

+ اوهوم ، خوشحال …
حتی یه چیزی بیشتر از خوشحال ! … .

با همون بهت و تعجبش لب زد :

_ اینکه صیغه ی یه مردی که ازش متنفری بودی بشی ، اونم به اجبار ! ‌… دقیقا کجاش خوشحالی داره؟! … .

اخم ریزی کردم و گفتم :

+ اولندش ، کی گفته من ازت متنفرم؟! …
دومندش ، من از بچگی زیر بار زور نمیرفتم ! …
اگر هم صیغت شدم ، دلی بوده ! … .

با تعجبی که لحظه به لحظه داشت اوج میگرفت گفت :

_ تو … تو چی گفتی؟! … .

سرمو چرخوندم طرف پنجره و خیره به بیرون نفس عمیقی کشیدم …
دیر یا زود که باید میفهمید دوستش دارم ، پس حالا بهترین وقته …
با این فکر ؛ بدونِ نگاه کردن بهش ، شروع به گفتن حرفای دلم کردم …
حرفایی که خیلی وقت بود روی دلم سنگینی می کردن :

+ انکار نمیکنم ، قبلا ازت تنفر شدید و خاصی داشتم ! …
طوری که تشنه به خونِت هم بودم …
ولی …
ولی خیلی وقته دیگه اینطور نیس …
خیلی وقته ، اومدی تو زندگیم و شدی شاه قلبم …
کسی که با یه حرفش میتونه به راحتی قلبمو بشکونه و با یه حرفش ، خوشحالی رو به قلبم سرازیر کنه ! …
همینقدر واسم مهمی … ارزشمندی ! …
خیلی وقته متوجه شدم عاشقت شدم …
آره ، آره اعتراف میکنم …
من … من عاشقت شدم ! …
وقتی به دختری نزدیک میشی ، قلبم درد میگیره …
ناراحت میشه ! …
وقتی با اخم و غرور همیشگیت پسشون میزنی ، دلم میخواد بپرم بغلت و کلی ماچِت کنم ! …
دلم میخواد ناز کنم و تو خریدارش باشی …
دلم میخواد ، دلم میخواد مثه تمومه عاشقای دیگه …
با هم خوش بگذرونیم و از بودن با هم سیر نشیم …
اگه قبکل کردم صیغت شم ، دلیلش این بود که …
که شانس بیشتری واسه به دست آوردنت داشته باشم …

سرمو چرخوندم سمتش …
با بهت به مسیر چشم دوخته بود که حرف آخرمو زدم :

+ خیلی وقته ، اومدی و شدی کل دنیام …
جنابِ تاد ! … .

کنار خیابون پاشو زد روی ترمز و ماشین با حالت بدی ایستاد …
ناباور سرشو چرخوند سمتم و بهم زل زد …
محکم و با صلابت بهش خیره شدم …
زبونی روی لباش کشید و با بهت و تعجب گفت :

_ کلارا ! … .

نفسمو بیرون فرستادم و جدی به چشماش خیره شدم …
کنجکاو بودم ببینم چی میخواد بگه …
لباش باز میشد ولی جز آوایی نامفهوم هیچ چیزی شنیده نمیشد …
توی بهت بود ، توی بهت و تعجب … .
کاش میگفت اونم همین حسو بهم داره …
کاش لااقل نا امیدم نمیکرد ! … .