♡ به نام خداوند وجد و سرور
پدید آور عشق و احساس و شور ♡

💕 رمان عشق موازی 💕

… ‌فصل دوم رمان مال من باش …

#پارت_۱ ✍💝

نویسنده : ” سارا نوروزی ”

مقدمه :

تقاص ، تاوان …
هر اسمی میخواین بزارین روش …
قراره یکی بد تاوان پس بده ! …
یجوری که به گوه خوردن بیفته …
یجوری که … که …
نمیتونم توی کلمات وصفش کنم ، فقط ‌…
فقط همینقدر بدونین ، کسی که قراره انتقام بگیره …
بدجور خشمگینه … حتی تشنه به خون اون نفر هم هست …
فقط … فقط این وسط ، قلبش داره پا درمیونی میکنه …
قلبی که چندین ساله از جنس یخ بوده ! …
حالا به وسیله یه دختر داره آب میشه ‌…
داره تغییر میکنه به یه قلب دوست داشتنی …
تغییر خیییلی سختیه ! ‌…
آخرش چی؟! … فرد انتقام گیرنده ، میتونه ببخشه!؟ …
میتونه گذشت کنه؟! …
بریم ببینیم قراره چه اتفاقی واسه دختر و پسر قصه ما بیفته ! … .

&& ایلیاد &&

توی فکر بودم و داشتم با غذام بازی میکردم که با صدای مامان به خودم اومدم :

_ ایلیاد … مادر ، چرا نمیخوری غذاتو؟! …
نکنه دوست نداری؟! … .

لبخند مصنوعی و دندون نمایی زدم ، گفتم :

+ نه … غذا مشکلی نداره ، عالیه …
فقط … فقط من دیگه میل ندارم … !

بشقاب دست نخورده ی غذا رو هل دادم وسط میز و به صندلی تکیه دادم ، متعجب ابرویی بالا انداخت و لب زد :

_ تو اصلا مگه چیزی هم خوردی که میل نداشته باشی!؟ …
تو که از اول فقط داشتی بازی میکردی با غذات پسرم … .

لبخندی زدم و همونطور که از روی صندلی بلند می شدم ، لب زدم :

+ میل ندارم دیگه مامان …
شما بخور ، نوش جونتون … .

منتظر حرف دیگه ای ازش نموندم و به طرف اتاقم حرکت کردم …
داخل شدم و در رو بستم …
به طرف تختم حرکت کردم …
خودمو پرت کردم روی تخت و به سقف اتاق زل زدم …
پا روی پا انداختم و دستامم زیر سرم گذاشتم …
ناخودآگاه همش فکر و ذهنم میرفت پِی آلیس …
الان توی زیر زمین داره چیکار میکنه؟! …
یه ماه از رفتن سارا و افشین میگذره ، همه چی خیلی خوب و عالی داره پیش میره …
آلیس رو برای تنبیه از همون روز اول ، انداختمش توی زیر زمین خونه …
گاهی اوقات دلم واسه این حد از مظلوم بودنش به درد میاد …
ولی … ولی از طرفی به خودم یه تشر میرم و میگم اون کسیِ که ۲۰ سال منو از مادرم جدا کرد ! ‌… .
نباید … نباید دلم به حالش بسوزه ! …
هر بلایی سرش میاد ، حقشه …!
تا حالا دو ، سه بار با شلاق به تن و بدنِ ظریفش ضربه زدم …
اما بعدش ، بعدش میام میشینم کلی سر خودم غر غر میکنم که چرا زدمش ! …
تکلیفم اصلا با خودم معلوم نیس …
افشین قبل از رفتنش چند بار بهِم گفت که من عاشق آلیس شدم ، ولی … ولی من نمیخوام قبول کنم این حرفشو ! …
چون … چون اصلا عشقی وجود نداره … .
حتی اونم حالا که متوجه شده من با چه قصدی عاشق خودم کردمش ، دیگه وقتی نگام میکنه مثل قبلا هیچ ذوق و شوقی توی نگاش وجود نداره ! … .
حق هم داره … !
کلافه پوفی کشیدم و به پهلو چرخیدم … .
باید ناهارشو واسش می بُردم ، گرچه اون که من هرچی واسش می برم لب نمیزنه ! … .
ازم متنفر شده … ولی خب واسه من هیییچ اهمیتی نداره …!
اون داره تاوان پس میده … تاوان روزایی که مامانمو اسیر خودش کرده بود … . آره ! … داره تاوان پس میده … .
هوفی کشیدم و از روی تخت پایین اومدم ؛ دلم طاقت نمیاورد … باید به بهونه ی ناهار بردن واسش ، میرفتم پیشِش … !
از اتاق زدم بیرون … از پله ها سرازیر شدم و به طرف طبقه ی پایین حرکت کردم ، به سمت آشپزخونه قدم برداشتم …
رو به سرآشپز لب زدم :

+ یه بشقاب غذا بکِش ، واسه آلیس میخوام ببرم … .

چشمی گفت و رفت بشقاب غذا رو آماده کنه …
پوفی کشیدم و یکی از صندلی های میز ناهار خوری رو بیرون کشیدم و روش نشستم … .
بسته ی سیگارمو از توی جیبم در آوردم و یه نخ از توش بیرون کشیدم …
با فندک طلایی رنگم روشنش کردم و پوک عمیقی ازش کِشیدم … همون موقع بود که سر و کله ی مامان پیدا شد …
دست به سینه و شاکی لب زد :

_ عع … ایلیاد ! ‌‌…

دودشو فوت کردم توی هوا و گفتم :

+ جانم مامان؟! …

اخم ریزی کرد و گفت :

_ من باید چند بار بگم دیگه این کوفتیا رو نکِش؟! … .
میدونی با اینکار چه صدمه ای به ریه هات میزنی؟! …

پوزخندی زدم ، همونطور که خاکستر سیگارمو میتکوندم ، با لحن تلخی گفتم :

+ ۲۰ ساله دارم میکِشم مامان …
به جرعت میتونم بگم تنها همدمم همین سیگار و الکل بودن ! … .

کام عمیقی از سیگار کشیدم …
مامان زبونی روی لباش کشید و با نفرت گفت :

_ خدا لعنت کنه اون دختره ی کثافت و جد و آبادشو که باعث و بانی تمامه این مشکلات بودن ! … .

پوزخندی تلخی زدم و هیچی نگفتم …
خدمتکار بهِم نزدیک شد ، سرشو پایین انداخت و بشقاب غذا رو جلوم گرفت :

_ ب … بفرمایید آقا … .

سیگار رو توی جاسیگاری روی میز خاموش کرد ، صندلی رو به عقب کشیدم ، بشقاب رو ازش گرفتم و بلند شدم …
مامان متعجب ابرویی بالا انداخت و گفت :

_ ای … این ظرف غذا رو میخوای برای کی ببری؟! ‌… .

نفس عمیقی کشیدم و گفتم :

+ واسه آلیسِ … .

اول متعجب چند لحظه بهِم خیره شد و بعد کم کم اخم غلیظی روی چهرش نمایان شد …
دندوناشو روی هم سابید و گفت :

_ چرا واسش غذا میبری؟! … .

عصبی به طرفم حرکت کرد ، بشقاب غذا رو ازم گرفت و ادامه داد :

_ اون باید بره بشینه کوفت بخوره ، دختره ی کثافت … .

پوفی کشیدم و بی حوصله همونطور که سعی داشتم بشقاب رو ازش بگیرم ، لب زدم :

+ بده به من مامان ‌… از صبح واسش هیچی نبردم …
مطمعنن خیلی ضعف کرده ! … در ضمن که هیچی هم از صبحانش نخورده ! … .

با عصبانیتی که هر لحظه بیشتر داشت فوران میکرد ، بشقاب رو اونوَر تر کشید تا دستم بهش نرسه و گفت :

_ به درَک که ضعف کرده باشه ‌… .
فکر میکنی واسم اهمیت داره؟! …

نفسمو با حرص بیرون فرستادم و لب زدم :

+ بده به من ظرفو مامااان … .

یکهو شروع کرد به اشک ریختن …
بشقاب رو گذاشت روی میز و با گریه گفت :

_ واقعا که ایلیاد ‌…
تو اصلا خبر داری اون سر من چه بلاهایی که نیاورده؟! …
من توی این ۲۰ سال مُردم و زنده شدم ! … .
بعد … بعد تو اونوَقت داری واسش غذا میبری و تحویل میگیریش؟! …
اسم خودتو گذاشتی مَرد؟! … غیرتت کجاس پس؟! … .

با دیدن اشکاش خیلی ناراحت شدم ، با ناراحتی لب باز کردم تا آرومش کنم که زودتر لب زد :

_ ببین ایلیاد …
آوردیش توی خونه و گفتی نباید همینطور ساده بمیره و باید زجر بکِشه … قبول کردم و هیچی نگفتم …
جیکَمم در نیومد چون … چون خیال میکردم واقعا میخوای زنده به گورِش کنی ! … ولی … ولی حالا میبینم تو …
تو اصلا اونطور که من فکر میکردم قصد نداری رفتار کنی ! …
براش غذا میبری ، توی زیر زمین ازش مراقبت میکنی ! …
تازه اگه اتفاقی هم واسش بیفته ، کلی نگرانش میشی …!
دیگه از این به بعد سکوت نمیکنم … من … من هر روز باید صدای ناله هاشو بشنوم … صدای التماسش که ازت میخواد دست از سرش برداری ! … میفهمییی؟! … .

عصبی لب زدم :

+ مامان مگه شما یادتون رفته که اون بار چنان با شلاق زدمش که تا دو هفته بعدش ، همش آه و ناله می کرد …!
مامان ‌… من میخوام آمادش کنم …

خنده ی عصبی و کوتاهی کرد ، ابرویی بالا انداخت و گفت :

_ آماده کنیش!؟ … برای چی؟! … .

اخم ریزی کردم و گفتم :

+ برای … برای کارایی که بعدا قراره سرش در بیارم …
بهِم مهلت بده مامان … جلوی چشمای خودتون ، چنان زجر کُشِش کنم که در جا از شدت اونهمه سختی بمیره ! … .

لبخند شیطانی و راضی ای زد …
توی زدن حرفام ، ذره ای اغراق نکردم ! … .
اهل دروغ نبودم … تازه اونم به مامان … !
بشقاب رو از روی میز برداشت ، به طرفم گرفت و با لحن مرموزانه ای گفت :

_ موفق باشی پسرم ! … .

پوزخند تلخی زدم و بشقاب رو ازش گرفتم … .
زیر نگاهش از آشپزخونه بیرون زدم و به طرف در حرکت کردم …
از عمارت خارج شدم و دست راست ، قدم برداشتم …
کلید زیر زمین رو از جیب شلوارم در آوردم و توی قفل کردمش ، چرخوندمش و تا قفل باز شد ، کلید رو بیرون کشیدم … در رو کنار زدم و داخل شدم ‌، در رو پشت سرم بستم و از پله ها سرازیر شدم …
اون تهِ اتاق کِز کرده بود ، با دیدن من بیشتر توی خودش جمع شد …
زانو هاشو جمع کرد توی شکمش و دستاشو حلقه کرد دور زانوهاش …
آهی کشیدم ، معلوم بود خییلی ازم ترسیده ! … .
بهِش نزدیک شدم و رو به روش نشستم ، بشقاب غذا رو گذاشتم روی زمین و کشیدم پیشِش … .
زبونی روی لبام کشیدم و گفتم :

+ بخور … .

چند بار سریع سری به نشونه ی نه تکون داد و حرفی نزد …
خیلی وقت بود باهام حرف نمیزد … یعنی نه تنها با من ! … بلکه با هیچکی حرف نمیزد …!
یه حالتی داشت ، انگار … انگار با کُل عالم و آدم قهره ! … .
این حرکاتش بود که … که دلمو آب میکرد … .
که قلبمو به درد میاورد … .
پوفی کشیدم و لب زدم :

+ صبحانتو هم که اصلا دست نزدی …
چیز دیگه ای هم که از صبح نخوردی !…
من میدونم که الان ضعف کردی ، بیا …

با چشمام اشاره ای به ظرف غذا کردم و ادامه دادم :

+ اینا رو بخور … زود باش … .

لباشو محکم روی هم فشار داد و چیزی نگفت …
دیگه داشتم زبونِ سکوتش رو یاد می گرفتم …
تمامِ این علامتها یعنی نمیخوام و گورِتو از اینجا گُم کن ایلیاد … !
عصبی نفسمو بیرون فرستادم و دست راستمو مشت کردم …
چه دختره ی لجبازیه … .
از روی زمین بلند شدم ، بابت رفتارای مامان خیلی اعصابم خط خطی بود ! … یکهو و بی اختیار از روی عصبانیت ، بشقاب رو با پام پرت کردم اون طرف که تمامِ غذا ها ریخت روی زمین و صدای بدی بلند شد …
به شیشه های شکسته ی بشقاب زل زدم و عصبی گفتم :

+ به درَک اصلا … فکر میکنی واسم مهمه؟! …
لیاقت هیچی رو نداری … ! مامان درست می گفت ! … ‌

پوزخندی زدم و بهش خیره شدم …
با بی رحمی و بی احساسی ادامه دادم :

+ دیگه از این به بعد … واست کوفت هم نمیارم …
همینطور از گرسنگی بمیری بهتره ! … .

با ترس بهم زل زده بود ، نفسمو عصبی بیرون فرستادم و به سمت پله ها حرکت کردم … .
نگاه آخرمو بهش انداختم و از پله ها بالا رفتم …
در رو باز کردم ، خارج شدم و قفلش کردم … .