چشمای اشکیش رو به صورتم دوخت

_ از تو به کی پناه ببرم؟

مستقیم به چشماش خیره شدم

ترس مدیا از من بود؟

بی حرف و آروم موهاش رو نوازش کردم

همونجور که سرش روی سینه ام بود کم کم چشماش بسته شد

دستم رو دراز کردم و بالش رو از روی تخت برداشتم و روی فرش اتاق گذاشتم

سرم رو روی بالش گذاشتم و با احتیاط دراز کشیدم تا مدیا بیدار نشه

از فکر به اینکه بازم توی خواب بیدار بشم و الان که نزدیکم بود و بازم بخوام بهش آسیب بزنم در عذاب بودم

اما به قدری چشمام می‌سوخت و بی خوابی کشیده بودم که نتونستم از جام بلند بشم

نفهمیدم چه موقع سنگینی پلکام بر من چیره شد و خوابم برد

وقتی چشمام رو باز کردم آفتاب همه جا پهن بود و ما همچنان کف اتاق خوابیده بودیم

با دیدن مدیا که خودش رو توی بغلم جا داده بود لبخند محوی روی لبم نشست

تکونی خورد و چشماش رو باز کرد

انگار تازه متوجه شد که کجاست

خجالت زده مثل برق از جا بلند شد

درحالی که نگاهش رو ازم می‌دزدید

_ من کی اومدم اینجا؟

***

” مدیا ”

متعجب نگاهم کرد

بلند شد و رو به روم ایستاد

اخماش درهم بود

_ دیشب خودت اومدی بغلم

دستام رو بغل گرفتم

_ نه من نیومدم! من روی تخت بودم چطور اومدم کف اتاق؟

نزدیک تر شد

کمرم رو به دیوار چسبوند

_ میخوای یادآوری کنم که چه جوری اومدی بغلم؟

صحنه ی دیشب که دستش رو روی گلوم گذاشته بود جلوی چشمم اومد

ناخواسته اشکم پایین ریخت

ناباور به اشکام نگاه کرد

دستش شل شد و عقب کشید

_ اینقدر از من می‌ترسی؟

اخم روی صورتش بود اما صداش خش و دلخوری باهم داشت

نمی‌خواستم چنین فکری کنه

_ نه خب …

حرفم رو قطع کرد

_ اون قرصایی که می‌خوری واسه چیه؟

از این حرفش جا خوردم

یادم اومد دیشب کابوس دیدم و بعد رفتم قرص بخورم بعد همونجا خوابم برد

پس آرمین قرصای من رو دیده بود

_ جواب منو بده سوگلی من شبا کابوس می‌بینه؟

دیگه راه فراری نداشتم

مجبور بودم بهش بگم

آروم سر تکون دادم

بغض اجازه نداد توضیح بدم

مچ دستم رو محکم گرفت

_ توی خواب کسی اذیتت می‌کنه؟

اشکام دوباره راهشون رو پیدا کردن

چطور می‌گفتم که کابوسم تویی آرمین!

***

_ واسه مهمونی امشب چی می‌پوشی؟

_ این مهمونی رئیس کارمندیه و همه ی شرکتهای اطراف دعوتن و یه فرصت خاص واسه ماست که خودمونو نشون بدیم

سحر با شوق خندید و ادامه داد

_ پس باید خاص ترین لباسمو بپوشم

بی حرف نظاره گر اشتیاق کارمندای شرکت برای مهمونی شب بودم

طبق گفته ی آرمین من حق نداشتم به اون مهمونی برم

کم کم داشت از این حساسیت بیش از حدش حس قفس بهم دست می‌داد

_ خانم فرخی تشریف بیارید آقای صفوی توی اتاقشون منتظر شما هستن

سری تکون دادم

از ترس اینکه بازم آرمین از غیب پیداش بشه، موهام رو کامل زیر مقنعه جا دادم

_ بفرمایید آقای صفوی با من کاری داشتین؟

خنده ی کوتاهی کرد

_ اینقدر رسمی حرف می‌زنی باهام فکر میکنم هیچوقت هم محله ای نبودیم

واقعا هم دلم نمی‌خواست هیچ آشنایی قبلی باهاش داشتم

وقتی سکوتم رو دید حرفش رو ادامه داد

_ واسه مهمونی امشب لباس داری؟

گیج نگاهش کردم

دلیل این حرفش رو نفهمیدم

_ من می‌خوام برم بیرون اگه خواستی باهم بریم یه لباس برات بخرم

صورتم جمع شد

_ ممنون اما من نمی‌خوام توی مهمونی شرکت کنم

از صندلیش فاصله گرفت و به طرفم اومد

_ می‌خوام امشب توی مهمونی کنار من باشی!