به نام خالق نام ها

به نام خالق سبز بهاران… خداوند طراوت و جوی باران

به نام خداوند نون و قلم… خداوند ازادی و عشق و غم

به نام خداوند سبز و سپید… خداوند سال و خداوند عید

به نام خدایی ک خاک افرید… کز ان خاک انسان پاک افرید

سر اغاز گفتار نام خداست… که رحمتگر و مهربان و زیباست

پس به نام خداوند شعر و غزل… کلامش نشیند به دل تا ازل

🌜🌛

بهمن 1401

تهمینه: یکی بود یکی نبود غیر از خدای مهربون هیچ کس نبود یه دختر کوچولوی ناز نازی بود که اسمش ستاره بود ستاره کوچولوعه قصه ی ما نه خواهری داشت نه برادری هیچ دوستی هم نداشت که باهاش بازی کنه خلاصه ستاره کوچولو خیلی غصه دار بود شبا پشت پنجره اتاقش به اسمون خیره میشد به ماه و ستاره ها نگاه میکرد گاهی ستاره ها رو میشمرد که یه شب یه ستاره از اسمون افتاد تو باغچه ستاره کوچولو که ترسیده بود این پا و اون پا کرد و بلاخره تصمیم گرفت بره پیش ستاره

مهدا: خاله ستاره کوچولو ستاره رو برداشت برای خودش؟؟

تهمینه: اولش ارهوقتی ستاره رو دید دید که ستاره داره گریه میکنه رفت کنارش نشست اشکاشو پاک کرد و گفت: گریه نکن، نترس، من پیشتم، مراقبتم ستاره هم تصمیم گرفت با ستاره کوچولو دوست بشهههه

مهدا: بعدش چیشد

تهمینه: ستاره کوچولو که با ستاره ی پر نور دوست شده بودن هر روز با هم بازی میکردن شبا برا هم قصه میگفتن و میخوابیدن تا اینکه یه روز ستاره ی پر نور مریض شد روز به روز نور ستاره کمتر میشد ستاره کوچولو غصه دار شد برا همیندستاره ی پرنور و که حالا نور نداشت و برد دکتر

مهدا:دکتر چی گفت

تهمینه: دکتر گفت ستاره ی پر نور مریض شده باید بره تو اسمون پیش ماه و سیاره ها بره پیش بقیه ی دوستاش، ستاره پر نور دلش برای مامان باباش تنگ شده

ستاره کوچولو ناراحت شد و اخم کرد و گفت نمیزارم ستاره ی پر نور بره تو اسمون اون دوست منه

اما شب که شد و بقیه ی ستاره هارو دید، دید پر نورن، شادن و میخندن پس تصمیم گرفت ستاره ی پر نور و بفرسته به اسمون

ستاره ی پر نور و از جاش بلند کرد و بهش گفت: دوست خوبم دلم برات تنگ میشه اما برو پیش دوستات برو تو کهکشان و فضا تا حالت خوب بشه

ستاره رو برد اب پنجره و با دو دست به سمت اسمون گرفت ستاره ی پر نور لپ ستاره کوچولو و بوس کرد و گفت: از این به بعد من ستاره ی تو تو اسمونم هر وقت هر ارزویی داشتی به من نگاه کن منم برات براورده اش میکنم

ستاره کوچولو خوشحال شد ستاره ی پر نور هم رقت بغل ماه نشست

شب بعد ستاره کوچولو که باز تنها شده بود پشت پنجره نشست و به اسمون خیره شد که یهو تو اسمون یه ستاره چشمک زد فهمید ستاره ی اونه زود چشاش و بست و ارزو کرد یه خواهر کوچولو داشته باشه

قصه ی ما به سر رسید کلاغه به خونش نرسید

مهدا: ارزویِ ستاره کوچولووو براورده شد خالهههه؟

تهمینه: بله دیگه ستاره ی پر نور قول داده بود

مهدا: منممم اِ یه ستاره ییی پر نور میخاممم داشته باشمم

پتو رو تا گردن رو تنش انداختم و گفتم: باشه الان بخواب بعد برات یه ستاره تو اسمون انتخاب میکنیم

مهدا: چرا الان نه؟؟

تهمینه: چون بعدا ستاره خای پر نور تری تو اسمونن پس الان بخواب

از جام بلند شدم و لامپ و خاموش کردم

تهمینه: شبت بخیر مهدا گلی

از اتاقش اومدم بیرون

مهنا: خوابید!؟

تهمینه: براش قصه گفتم قرار شد بخوابه

مهنا: مرسی تهمینه جون

لبخندی زدم و فنجون چای و تو دستم گرفتم لب پنجره ایستادم جرعه ای چای و مزه کردم اسمون تیره ی تیره بود دریغ از یه ستاره آه از نهادم بلند شد

تیرداد: خوب دیگه ما رفع زحمت کنیم من فردا باید برم شرکت تهمینه ام کلاس داره

فنجون و روی میز گزاشتم و گفتم: تیرداد درست میگه

پالتوم و از روی مبل برداشتم رو به مهنا لبخند زدم و گفتم: ببخش زحمتت انداختیم

مهنا: نه بابا چه حرفیه اتفاقا خوشحال شدم بازم از این کارا بکن و سری. به ما بزن

تهمینه: انشاا.. دفعه ی دیگه شما بیاید سمت ما

مهنا:عزیزمم، بیزحمت نمیزاریم

به تیرداد نگاه کردم حرفاش با داوود تمومی نداشت نمیدونم یه پروژه ساختمونی که اینقدر بحث نداشت

تیرداد: پس خودت با مهندس قیصری صحبت کن

داوود: خیالت راحت اون با من

بازوی تیرداد و گرفتم و گفتم: داوود ول کن داداشمووو

و تیردادو به سمتدر کشیدم

داوود تک خنده ای زد و گفت: داداش تو مارو گرفته ول نمیکنه

بلاخره با کلی تعارف تیکه پاره کردن خداحافظی کردیم و راهیه خونه شدیم توی ماشین کلی سر تیرداد غر زدم ک چرا اینقدر لفتش میده و اونم از پروژهی بزرگی ک با داوود شریک شده بود گفت و از اونجایی که من هیچ سر در نمیاوردم از حرفاش حرف تو کتم نمیرفت

🌸نظرتون در مورد پارت یک چیه؟

🌸حمایت فراموش نشه 🥰