* * * *

سرمو روی شونش گذاشتم و باهاش همقدم شدم …
به دستامون که چفت هم بود ، خیره شدم …
لبخند محوی زدم و به خیابون رو به رومون زل زدم …
بعد از اینکه احساسمو بهش گفتم ، هیچی نگف …
سکوت کرد و یه جورایی با نگاه ها و حرکاتش ازم زمان میخواس ، زمان واسه جواب دادن …
و منم درکش میکردم …
عشق که کشک نبود همینطوری بیاد بهم بگه آره منم دوسِت دارم یا هم بلعکس … .
اما من به همینشم راضی بودم …
اینکه حداقل منو نا امید نکرد …
اینکه حداقل اجازه داد بازم باهاش باشم …
علاقه ای که به این پسر داشتم بی نهایت بود ! ‌…
بی نهااااایت … .
اب دهنمو قورت دادم و سرمو از رو شونش برداشتم …
به نیمرخ دلرباش خیره شدم …
اونم توی فکر بود …
خیره به نقطه ی نامعلومی ؛ همونطور که دست چپش توی جیب سویشرتش بود ، مشغول فکر کردن بود …
و چقدر یه همچین اوقات ؛ وقتی میرف توی فکر ، جذاب میشد …
جذاب تر از هر وقت دیگه ای ! …
دستشو سفت تر گرفتم و لب زدم :

+ به چی فکر میکنی؟! … .

با صدای من از فکر در اومد ، نیم نگاهی بهم انداخت و بعد خیره به رو به رو ، لب زد :

_ به چی نه ، باید بگی به کی ! …

ابرویی بالا انداختم ، زبدنی روی لبام کشیدم و با کمی مکث لب زدم :

+ خب … به کی فکر میکنی جنابِ تاد؟! … .

جدی لب زد :

_ به تو … .

لبخند عمیقی زدم …
با ذوقی که نمیتونستم پنهانش کنم ، لب زدم :

+ به من؟! … جدی؟! … .

سری به نشونه ی اره تکون داد که هیجان زده گفتم :

+ خب ، چه فکر میکردی در موردم؟! … .

اخم ریزی کرد و گفت :

_ نگم بهتره … .

با لب و لوچی اویزون گفتم :

+ نه بگو … خیلی کنجکاوم بدونم ! … .

اخمش غلیظ تر شد ، با صدای محکمش لب زد :

_ خب ناراحت میشی …!

آب دهنمو به زحمت قورت دادم و با کمی مکث ، لب زدم :

+ نه نمیشم ، من باجنبم …
بگو تو … .

نفسشو محکم بیرون فرستاد و متفکر گفت :

_ خب به این فکر میکردم تو …
تو کلا عادت داری به همه همینطور ابراز علاقه کنی و آدمو بزاری تو کف …
در آخرم که یا ول میکنی طرفو ، یا هم زجر کش …

با شنیدن حرفاش ، دستم توی دستش شل شد و کپ زده سر جام ایستادم …
سکوت منو که دید ، به طرفم چرخید و بهم زل زد …
نفس کشیدنو فراموش کرده بودم و به نقطه ای نامعلکم زل زده بودم …
دستشو جلوم چند بار تکون داد و گفت :

_ هوی ، کجایی دختر؟! … .

سرمو چند بار تکون دادم و خیره بهش ، لب زدم :

+ ح … حرفایی که الان زدی فقط محض شوخی بود دیگه ، نه؟! …

مقابلم ، سرجاش صاف ایستاد  و جدی گفت :

_ نه ، اتفاقا جزو جدی ترین حرفایی بود که زدم … .

فاصله ی بین دو ابروم کم و کمتر شد …
دستام مشت شدن ، با نفس نفس گفتم :

+ یه باره بگو فکر میکنی یه هرزه م دیگه …

پرید بین حرفم و سریع سریع گفت :

_ نه ، نه کلارا …
من همچین چیزی نگفتم ! …

عصبی با صدای نسبتا بلندی ، لب زدم :

+ همچین چیزی نگفتی ولی منظورت همین بود …
ببین آقای تاد ، اگه خودم قدم اولو برداشتم و گفتم دوستت دارم … بخاطر این بود که فکر میکردم جدی میگیری موضوعو …
ولی ، ولی تو … تو … .

با خشم انگشت اشارمو به سینش کوبیدم و گفتم :

+ تو یه آدم بدبینی …
کسی که افکارش درباره ی همه منفیِ ! …
برا خودم متاسفم که غرورمو به خاطر تو ؛ تویی که اصلا معنی عشقو نمیدونی ،  گذاشتم کنار …

لب باز کرد تا حرفی بزنه که انگشت اشارمو گرفتم جلوی لبهاش و با خشم گفتم :

+ هییییس …
هیچی نگو ، هیچی نگووو ارسلان …

سکوت کرد که دستمو انداختم پایین و با عصبانیت و بغضی که هر لحظه میخواس بشکنه ، ادامه دادم :

+ من مجبورت نکردم …
بهت زمان دادم ، زمان دادم تا فکراتو بکنی …
افکارم در موردت با حرفایی که همین چند لحظه پیش زدی ، بهَم ریخت … .
اشتباه کردم اصلا …
اصلا نباید اعتراف میکردم حسمو …
باید هرطور شده این حس مسخره رو نابود میکردم ولی غرورمو نه … .

چند قدم عقب رفتم که عصبی و کلافه لب زد :

_ خب لعنتی فرصت بده تا من بهت بفهمونم اشتباه داری فکر میکنی ! …

ایستادم ، پوزخندی زدم و خیره به چشمای لعنتیش ، لب زدم :

+ خودم خیییلی خوب منظورتو گرفتم …
خیییلی خوب … .
نگران نباش ، سعی میکنم هر طور شده قلبمو خفه کنم …
و خفش میکنم ، مطمعن باش … .

عصبی یه قدم به طرفم برداشت و لب زد :

_ کلارا ، من … .

خیره به چشماش ، محکم گفتم :

+ فعلا دکتر تاد …
فعلا … .

پوزخندی زدم ، برگشتم و پشت بهش راه افتادم …
مقصد رو نمیدونستم ولی همینقدر میدونستم باید از پیشش میرفتم وگرنه حرفای بدتری بهش میزدم …
دوست نداشتم بیشتر از این ناراحتش کنم با حرفام …
پوزخندی زدم و سری به نشونه ی تاسف واسه خودم تکون دادم …
من چقدر احمقم ؛ با وجود اینکه اون یه همچون حرفایی بارم کرد و قلبمو رنجوند ، بازم نگران اینم یه موقع ناراحتش نکنم …
عشق ، بد دردیه … بد دردی … !