* * * *

دستشو به طرفم گرفت که به زحمت دستمو گذاشتم توو دستش..
گرم بود!..
گرمه گرم ، دقیقا برعکس من …
من یخ زده بودم ع کاری که میخواستیم توو این پارتی بکنیم ولی اون مث همیشه محکم و خونسرد بود..:)
زبونی رو لبام کشیدم که با صدای پر جذبه ی امیرعلی به خودم اومدم :

_ آماده ای؟..

نا اطمینان بهش زل زدم و حرصی گفتم :

+ با وجود تو اصلا نه!..

پوزخند سردی زد و گفت :

_ پس من اینجا اضافی ام؟..

محکم سری تکون دادم و گفتم :

+ دقیقا..

به چشام زل زد و تلخ گفت :

_ کسی نمیدونه ، شاید امشب توو این عملیات من مُردم و همتون ع شرَم خلاص شدین!..

با شنیدن این حرف ، عرقِ ریزی رو پیشونیم نشست..
انگاری دلم از این حرف به خودش پیچید ؛ ولی با این حال بدونه بُروزِ احساسات درونیم ،  سرد لب زدم :

+ اصن واسم مهم نیس چه بلایی سرت بیاد..

ابرویی بالا انداخت و با فشردنِ آرومه دستم ، نجوا کنان گفت :

_ اولین باری که مث الان اینقدر سرد ، باهام حرف زدی..
تازه متوجه شدم چقدر مردمُ با لحنم آزار میدادم!..

اخمی کردم و با کشیدن دستم ، عصبی گفتم :

+ منو با خودت مقایسه نکن..
دنیای من با دنیای تو جهانی فرق داره جناب ستوده !.
اولین کسی هستی که توو عمرم اینقدر باهاش بداخلاقم..
عین خودت!..

خنده ی آروم و بی حوصله ای کرد..
در همون حین ، سرشو چند بار تکون داد و گفت :

_ حق با توعه خانومه سرگرد!..

به خنده های کسل کنندش پایان داد و بی روح ، تیکه تیکه ادامه داد :

_ من ، نفرت انگیز ترین آدمه توو دنیام!..
و بی نهایت خوشم میاد یکی باهام عین خودم بحرفه …
یکی …

مکثی کرد ؛ فاصلشو باهام پر کرد و با فشار دادن انگشت اشارش به سینم ، دیوانه وار گفت :

_ درست مث تو!..

از این شدت ع دیوانگیش لبمو به دندون گرفتم..
کف دستامو گذاشتم رو سینش و با عقب کشیدن سرم و یکم خم شدم به عقب ، مات زده لب زدم :

+ تو ، تو یه روانی ای!..

لبخند بی روحی زد و با گرفتن پهلوهام ، سرد زمزمه کرد :

_ باهام سرد باش ، تا ابد..
خوشم میاد از این رفتارات ، از این سرد بودن کلامِت و بی احساسیه توو نگات!..

ناباور پلکی زدم که ازم جدا شد و با گرفتن دستم ، دنبال خودش منو به سمت ورودی در خونه کشوند..
داخل شدیم که دو تا خدمتکار جلو اومدن ، کت امیرعلی و روپوش منو گرفتن و آویز کردن..
هنوز توو شوک حرفا و حرکاتش بودم !.
چرا اینقد ازم تنفر داشت؟..
چرا همش سعی داشت منو مجاب به این کنه که حس نفرتم نسبت بهش بیشتر شه؟! … .
درسته ، اون جورج رو ازم گرف ولی من با این مسئله دارم کنار میام..
نمیدونم چرا اون هی سعی داره آزارم بده و دس ع سرم بر نمیداره!..
با بوق های ریز شنوندم که زیر موهام پنهونش کرده بودم ، دستمو بالا بردم و آروم دکمه ی اتصالشو فشردم که صدای سرهنگ توو گوشم پیچید :

_ تمومه محافظا توو جاهای خودشون قرار دارن..
حیاط پشتی / سالن / طبقه ی بالا و.. جاهای دیگه ‌…
همه تحت پوششه … .

نیم نگاهی به اطراف انداختم و با حیرت ، زمزمه کنان گفتم :

+ بابا دس خوش..
دمتون گرم ، چطور تونستین؟..
نفوذ به یه همچین عمارتی که اینهمه نگهبان داره ، کار آسونی نیستااا ! …

سرهنگ خنده ی بلندی کرد و سرحال گفت :

_ ما اینیم دیگه ، همه ی کارا رو خدم انجام دادم..

همون موقع امیرعلی هم شنوندشو فعال کرد و گفت :

_ الکی نیس لقب سرهنگ بهتون دادن!..

به نشونه ی تایید حرفش ، اوهومی گفتم که سرهنگ گفت :

_ خیله خب ، این بحثو تمومش کنین و کارتونو شروع کنین..
میخوام گُل بکارین بچه ها … .

دو نفری ، زمزمه کنان گفتیم :

” بله قربان !. ”

سرهنگ خوبه ای گفت و جدی ادامه داد :

_ حواساتونو جم کنین ، دور و ورتون پر از قاچاقچیه..
اگه یکیشون بویی ببره ، کارِتون ساختس!..
و من به هیچ وجه نمیخوام ، دو تا از مامورای خوبمو ع دس بدم..

+ خیالتون راحت سرهنگ..

_ شنونده هاتونو فعلن قطع کنین ، تک زنگ زدم زودی فعالش کنین..
الان فقد بگردین دنبال مدرک واسه گیر انداختنه این باند خلافکار!..