انگار حفره ای سیاه توی قلب آرام دهان باز کرد و همه ی اون شور و اشتیاق و لذتش رو درهم بلعید .

دستش که دراز شده بود سمت سیب زمینی ها ، عقب کشید و روی میز مشت کرد … بعد گفت :

– نمی دونم !

– نمی دونی ؟!

مجید هنوز هم نگاهش می کرد . نه اینکه حالا عصبی شده باشه … ولی کمی سر خورده بود . آرام سکوت کرده بود … و مجید لبخندی زد که کمی معذب و گیج بود و بعد سیب زمینی ها رو بیشتر به سمت آرام کشید .

– ولش کن اصلاً ! … سیب زمینی بخور … از دهن افتاد !

آرام هیچ حرکتی نکرد . مجید باز هم اصرار کرد :

– بخور دیگه ! میخوای منو ناراحت کنی ؟

آرام سرش رو به چپ و راست تکون داد . مجید باز هم لبخند گیجی زد و یکی از سیب زمینی ها رو برداشت و جوید … آرام هم .

بعد مجید نتونست تحمل کنه و دوباره پرسید :

– بازم نیاز داری فکر کنی ؟

آرام نمی دونست باید چی بگه . کمی عصبی شده بود … بیشتر از دست خودش عصبی بود . وقتی قرار بود جواب منفی بده … پس اونجا چه غلطی می کرد ؟ مجید حق داشت که گیج باشه !

– من اصلاً شما رو نمی شناسم !

مجید چونه اش رو بالا گرفت و گفت :

– برای همین اومدی کلاس من ثبت نام کردی ؟ … که منو بشناسی ؟

– شما هم منو نمی شناسید !

– تا حدودی می شناسمت !

تا حدودی ! … آرام نتونست جلوی لبخند تلخش رو بگیره .

– کافی نیست اصلاً !

– خب تو بگو تا بشناسمت !

آرام فکر کرد به همه ی رازهای سیاه قلبش و آب شد . فکر کرد اگر بگه … اگر همه چیزو همین حالا به مجید بگه …

مجید … به من تجاوز شده ! من بکارت ندارم ! خودم نخواستم ، ولی … هووف ! می تونی اینو قبول کنی ؟

فکر کرد به واکنش او … و بعد لب باز کرد :

– بابای من قمار بازه !

مجید برای مدتی چیزی نگفت . بعد دست برد و یکی از سیب زمینی ها رو برداشت و انداخت توی دهانش و جوید . انگار جدالی راه افتاده بود توی ذهنش … بعد گفت :

– می دونم !

مکث کوتاهی کرد … بعد ادامه داد :

– در موردت تحقیق کردم ! … ولی ممنونم که باهام صادق بودی و گفتی !

لبخند زد … آرام گفت :

– از … کی تحقیق کردین ؟

– از در و همسایه ها ! … اونایی که می شناختنت ! … دوستت !

– کدوم دوستم ؟

– همونی که بوتیک داره !

انگار کسی با مشت کوبید توی شکم آرام … نفسش از دردی مجهول بند اومد و رنگ رخش پرید .

مجید رفته بود و با کیمیا صحبت کرده بود ؟ کیمیا ؟ … تنها کسی که راز بزرگش رو می دونست و … خدایا ! آرام دلش می خواست بمیره ولی مجید چیزی از ماجرا نفهمه !

مجید بی توجه به حال او ، غر زد :

– چرا این غذا رو نمیارن پس ؟

آرام یکدفعه پرسید :

– کیمیا در مورد من چی بهتون گفت ؟

– نگران نباش ! چیز بدی نگفته !

– چیز بدی نگفته ؟ … فقط بهتون گفته بابای من قمار بازه و … خب ! بقیه اش چی ؟!

لحنش تند و عصبی شده بود . مجید متحیر نگاهش کرد … انتظار این رفتار رو نداشت .

آرام بلافاصله از این رفتارش پشیمون شد و سرش رو پایین انداخت و گفت :

– منو ببخشید لطفاً ، فقط … این برای من خیلی مهمه که هر کسی قمار باز بودن پدرم رو نفهمه !

– من هر کسی نیستم آرام ! من کسی هستم که به تو علاقمند شدم و می خوام باهات ازدواج کنم ! پس باید بدونم که …

– کیمیا نباید بهتون می گفت که …

– کیمیا نگفت … کیمیا فقط ازت تعریف کرد !

آرام می لرزید … دست هاشو زیر میز پنهان کرده بود تا لرزششون رو مخفی کنه .

اینکه کیمیا چیزی از ماجرای تجاوز به مجید نگفته بود ، به مراتب نفرت انگیزتر از گفتنش به نظر می رسید . به نظرش این درست نبود ! … این حقه بود ، کلک بود ! این حق آدمی مثل مجید شایسته نبود که بازی بخوره .

یکدفعه آرام از خودش بدش اومد که پشت اون میز نشسته بود … وقتی نمی شد … می دونست که نمی شه ! وقتی می دونست که انتهای این قرارها هیچی نیست … باید همه چی رو تموم می کرد .

بزاق دهانش رو قورت داد :

– شما …

صداش از بغض می لرزید … مجید پرید وسط حرفش :

– به من نگو شما !

آرام جا خورد و نگاهش کرد … که مجید خندید :

– خب مگه بابا بزرگتم ؟

آرام هم بی اختیار خندید . همون وقت گارسون اومد و پیتزای خانوادگی رو روی میز گذاشت .

مجید گفت :

– اینم از این ! … بفرمایید آرام خانم … نوش جونت !

آرام نگاه کرد به پیتزای بزرگ و اشتها برانگیز و فکر کرد از کی تا حالا با مجید یک خانواده شده ؟ … ولی چیزی نگفت .

یک قاچ از پیتزا برداشت و گازی بهش زد و بغض سفت و سختش رو همراه با طعم مطبوع پنیر پیتزا و قارچ ، فرو بلعید … .

فصل پنجم :

از پشت درهای چرم کوبِ سالن آمفی تئاتر صدای بگو مگوی زن و مردی می اومد . بچه های گروه نمایش لابد داشتن دیالوگ هاشون رو تمرین می کردن .

لبخند کمرنگی نقش لب های فراز شد . این مکان حالش رو خوب می کرد … اونو یاد خودش می انداخت ، وقتی هنوز یک جوونِ بیست ساله با کلی امید و آرزو بود .

درو باز کرد و وارد سالنِ نیمه تاریک شد .

عده ای توی سالن بودن ، ولی همه در سکوت … به جز دو نفر هنرپیشه که روی سکوی شلوغ پلوغِ نمایش ایستاده بودن و با هم دیالوگ رد و بدل می کردن … .

فراز نمی خواست نظم تمرین رو بهم بزنه … امیدوار بود که اینطور نشه ! آروم از بین ردیف صندلی های خالی عبور کرد … نگاهش به صحنه بود .

دختر هنرپیشه دستاشو به سمت بالا برد و با لحنی رنج کشیده و متأثر گفت :

– ای وای بر سرنوشت … تنها ماندم ! زیر سقف بلند آسمان ، همراه با زمزمه ی دشت … شاید تقدیر من هم … ای وای ! فراز حاتمی !

جیغِ پر اشتیاقِ دخترک همه چی رو بهم ریخت . توجه دیگران از صحنه ی نمایش برداشته شد و همه چرخیدن طرف فراز .

فراز لبخند زد .

در عرض چند ثانیه با استقبال گرمی مواجه شد … دور و برش شلوغ شد !

امیر علی ، دوست صمیمی فراز که کارگردانِ نمایش بود … دستاشو از هم باز کرد و با لحنی متحیر گفت :

– فراز ! … باورم نمیشه اینجا دیدمت !

– از بچه ها شنیدم مشغول تمرینی … اومدم سر بزنم !

هر دو بهم رسیدن و محکم دست دادن . امیر علی گفت :

– افتخار دادی ! خیلی خوش اومدی !

– ببخشید … همه چی بهم ریخت انگار !

– عب نداره ! عوضش به بچه ها روحیه دادی !

گفت و چشمکی به فراز زد . فراز خندید … می دونست منظورش به دخترک هنرپیشه بود که بدجوری ذوق زده شده بود از دیدن فراز .

دختره کف دستاشو بهم کوبید و گفت :

– نمی دونید چقدر خوشحالم شما رو از نزدیک می بینم !

فراز مودبانه پاسخش رو داد :

– منم خوشحالم !