نگاهش نمی کنم.

من از این زن بیزارم، تا ابد.

– می شه یکم بیشتر بمونم، مامان؟

ناخودآگاه نگاهم سمت شیرین می دود.

خیره به ما اخم هایش در هم است.

کم مانده بگویم به کجای دنیا بر می خورد آخر!

– می شه ازش خواهش کنی، خواهری؟

اردلان می گوید.

چشمانش خالی و پُر می شود.

– می دونی که اجازه نمی ده، داداشی

سید را می بینم که چند قدم فاصله می گیرد.

– فقط چند دیقه، خانم

– بیشتر نشه، اقا

نفس حبس کرده را فوت می کنم.

می دانم که با این زن راحت نمی شد کنار آمد.

– من منتظرم که بهم زنگ بزنی، داداشی… می زنی دیگه، نه؟

چشم باز و بسته می کند.

زیر لب می گوید، می زنم.

وقتش را اما نه او می داند و نه من.

بغلش می گیرم، سفت و محکم.

– دوسِت دارم، فسقلی… مواظب خودت باش

اشکش را پاک می کند.

– ببخشید خواهری، من دیگه برم

رد بوسه اش را جا می گذارد.

نگاه خیسم همراه قدم های تندش می شود.

***

دوستان اگه پارت کوتاهه ،چون همون لحظه که نویسنده میده میزارم .قبلا میزاشتم چن پارت شن الان دیگه اینجور نیست