اینجاس…
خونه لعنتیشون اینحاس
با عجله رفتن بالا و من مات و مبهوت هنوز زل زده بودم به ماشین سیاه رنگی که جلوی خونه پارک شده بود …
عصبی خندیدم و سرمو گذاشتم رو فرمون
بعد نیم ساعت رفتم عمارت و مثل همیشه خودمو تو اتاق حبس کردم …
خیلی گذشته بود از وختی اومده بودم تو اتاق و تکیه داده بودم به در …

الان بنیتا 11 ماهشه ، تقریبا یه سال …
حساب روزایی که ندیدمش از دستم در رفته
رستا رو میگم …
سه ماه ، هفت ماه ، یا بیشتر
نمیدونم …
کلافه پوفی کشیدم و چند بسته قرص خواب خوردم …
زیاده روی کردم ، میدونم …
رفتم تو اتاقی که قبلا واسه رستا بود …

💛💛✨فایل صورتی که میذارمو پلی کنین و این قسمتو بخونین ، فک کنین صدا میثاقه😂 …✨💛💛

خوشحال از اینکه جاش گذاشته سمتش خیز برداشتم
بغلش کردم،بوش کردم…
ژاکتشو میگم ، همونی که سلیقه من بود …
بوش کردم و با بو کردنش ، بوی عطرش تک به تک سلولای بدنمو احاطه کرد
کی بود؟
اون …
هع!… عجب سوال خنده داری!
تازه فهمیدم همه کسم بود ، حالا که رفته !…
الان که رفته آره ، آره
من…
بی کس شدم
از درون مردم… یه جورایی … خرد و خاکشیر شدم
نامرعی شدم…
دارم به این فکر میکنم که بوی عطرش چقد رو اون ژاکت رنگی لعنتی میمونه.. ینی ، ینی چقد میتونم گرمای وجودشو،بغلشو با این ژاکت کوفتی حس کنم…
دیوونم؟
نه ، نیستم …
فقد ؛ چهار صبحه، اون خوابه و این منم که دارم چرت و پرت میگم و با این تپش قلب کوفتی سر میکنم و مشت مشت قرص میریزنم تو حلقم تا شاید خوابم ببره …
یادم بره …
یادم بره رفتنشو
یادم بره عوض شدنشو…
مالِ کس دیگه شدنشو
ساعتو نگاه میکنم ، عقربه کوچیکه روی شیشِ عقربه بزرگه روی دوازده
هوا روشن شده پس بازم انقد بهت فکر کردم که نفهمیدم کی صب شده و تو…
تو با اون موهای لختِ خرمایی و چشمای کهکشونیت …
معلوم نیست کنار کی میخوابی …
کاش بمیره…
کاش بمیره هرکی که تو براش میخندی ، هرکی که تو بغلش میکنی ، براش حرف میزنی،قربون صدقش میری…
تو تو بغل یکی دیگه که من نیستم و نمیدونم کیه و از من خوشگل تره یا نه داری هفت پادشاهو خواب میبینی
اون وخت من …
منه احمقه عاشق چندین ماهه که خودمو تو این چهار دیواری با یه ژاکت رنگی که دیگه حتی بوی عطرتم نمیده زندونی کردم …
میفهمی؟
نمیفهمی …
اصلا میفهمی عشق یعنی چی؟
دلتنگی یعنی چی؟
اصلا ، تو اون بدن کوفتیت قلب هست؟
نیست…
نیست!…
یه تیکه سنگه که به ظاهر میتپه تو ام همه رو باهاش گول میزنی
بسه دیگه!
فک کردن به یه عوضی هرزه ، بسه!…
میخوام بخوابم ، بخوابم تا ، یادم بره رفتنتو
بخوام تا یادم بره چشاتو
ولی نه …
وختی چشامو میبندم بیشتر چشاتو میبینم
بیشتر حست میکنم…
دیوونه نیستما فقد ، ع وختی رفتی مردم
اخه ، تو همه کسم بودی و همه کسم رفت و فقد ازش یه ژاکت موند و کلی خاطره و قولای الکی …
که کاش الزایمر بگیرم و فراموش کنم که اصلا تویی وجود داشت…
تویی وجود داره!
نمیفهمم خودمو …
نمیفهمم …
✨💛🖤💛🖤💛🖤💛🖤💛🖤💛🖤💛🖤✨
با چشمای نیمه جونم نگاهمو دوختم به پنجره
خسته بودم ، خیلی زیاد…
نکنه دیگه تحمل نیارم؟
شاید …

🏷راوی

میثاق میگفت و نمیدونست داره آرزوی مرگ پسرشو میکنه …
رستا دختری بود که از خیانت چیزی نمیدونست ، اصلا نمیخواست
دیگه هیچ مردیو نمیخواست ، دارا براش مثل یه برادر عزیز بود و تو شرایط سخت کنارش مونده بود
شاید تنها مردی که تو زندگیش بود ، همین دارای قصه ماس…

🏷دارا

+بعد چند سال صب زود اومدی اینجا ، خواب منو حروم کردی زر زر میکنی در گوشم؟

ــ داراااا!
من یه گوهی خوردم ، رفتم از پیش شما
خستم کرده بودین ، دیگه داشتم کم میاوردم بخاطر اینهمه محدودیت که شما واسم گذاشته بودین!

دستی بین موهام کشیدم و عصبی تر از قبل گفتم

+خفه شو آرزو خفه شو
کدوم محدودیت؟
آزادی بیشتر از اینکه هر شب یه پسر میاوردت خونه؟ها؟
بیشتر؟ حالام اومدی اینجا که چی بشه؟
بگی متاسفی برای سکته دادن مامان و بابا و بعدشم اینکه به همه گفتی پدر و مادر داری؟
گمشو برو ، به ولله الان نری زنگ میزنم پلیس هر گوهی خوردیو بهشون میگم
گمشو برو ،دیگه برنگرد تو آرزو پناهی نیستی ، نیستی…
از خاندان ما نیستی!
حالیت شد؟
هری…

در خونه رو براش باز کردم و دستشو گرفتم ، حولش دادم بیرون و درو بستم…
چه گناهی کردم که آرزو شده خواهرم!…

صدایی از تو راهرو میومد ، درو باز کردم و رستا رو در حالی دیدم که صورتش خیس اشک بود و یقه آرزو رو گرفته بود تو دستش…

🏷رستا

یقشو گرفتم تو دستم و با صدای لرزونم گفتم

+اینجا.. چه گوهی میخوری

ــ چته؟
به تو چه ربطی داره؟ اومدم داداشمو ببینم

نگاهم کشیده شد سمت سایه ای که سمت چپم بود …

+تو.. تو برادر ، برادر…این عفریته ای؟!

اومد نزدیک و دستشو گذاشت رو شونم

+دستتو بردار

فوری دستشو برداشت و گفت

ــ من واست توصیح میدم
اصلا ، اصلا از کجا همو میشناسین؟

+زنِ شوهر سابقمه

بعد چند لحظه با سیلی محکمی که به صورت ارزو خورد دلم خنک شد …

دارا ــ هرزه بازیات زندگی بقیه رو از هم پاشونده ارزو …
گمشو برو

یکم از اون اشکای تمساحش ریخت و دوید بیرون اپارتمان …

حالا تو خوته من بودیم و منتظر داشتم نگاش میکردم لب باز کرد و جریان رفتن آرزو و مردن پدر و مادرشونو واسم تعریف کرد …

+من متاسفم ..
نمیدونستم ، اینجور زندگی داشتی
آخه همیشه میخندی و خوشحالی…

لبخند غمگینی زد و دستامو گرفت

ــ امروز میگذره و دیگه هیچوخت تکرار نمیشه ، پس …
ترجیح میدم به جای غصه خوردن روزمو خوب بسازم تا همیشه اون روز یادم بمونه …

با صدای گریه کردنای امیر ارسلان از نخ چشماش بیرون اومدم و رفتم سمت گهواره بچم
60 میل شیر واسش درست کردم و شیشه شیرشو گذاشتم تو دهنش
دارا اومد و کنارم نشست ، شیشه رو ارم گرفت و خودش نگهش داشت
میتونستم به وضوح علاقش نسبت به بچه ها رو حس کنم…