#پارت_7

🌪3 ساعت بعد🌪

🏷میثاق

منشی اومد داخل …

ــ کاری داشتید آقای آتاش؟

سری تکون دادم و همونطور که لیست حساب ها رو بالا پایین میکردم گفتم

+اره …
بگو آقای شکیبا بیان

ــ چشم

رفت و 5 دقیقه بعد آراد اومد داخل …

ــ بله؟

سرمو بالا گرفتم و به چشمای دلخورش نگاه کردم
چیکار داشتم میکردم من…

+آراد میشه انقد شاکی نگاهم نکنی؟

کلافه دستی بین موهاش کشید و گفت:

ــ کارتونو بگید

فایده ای نداره پس…
منم که آدم منت کشی نیستم

+اوکی!
هر جور مایلی…
حساب های شرکت رو چک کن چیزی این‌ور اون‌ور
بود بهم اطلاع بده
خسته ام نباشی

کیفمو برداشتم و از شرکت زدم بیرون
سوار ماشین شدم و راه افتادم سمت عمارت
کاری که داشتم میکردم واقعا اشتباه بود؟!
مثل همیشه ، هر وقت دو دل میشدم با خودم میگفتم”حقشه ، حقشه حقشه”
اگه پدر بزرگ اون نبود الان رایکا به جای محسن ، کنار من میبود…
نمیدونم چقد این کلمه‌ی اشتباه رو با خودم تکرار کردم تا رسیدم به عمارت…

ــ خوش اومدین ارباب

کت و وسایلم رو دادم دست دختر جوونی که تازه اومده بود عمارت واسه کار کردن تا بذاره توی اتاقم

ــ سلام میثاق جان خوش اومدی

+مرسی خاله…
رستا کجاس؟!

نفسشو غمگین بیرون فرستاد و گفت

ــ خسته بود ، تو اتاقش خوابش برد

اهومی گفتم و داشتم میرفتم بالا که صدام زد

ــ میثاق ، خاله؟!

برگشتم طرفش…

+جان؟

با همون کفگیر تو دستش چند قدم جلو اومد و خواست مثلا متقاعدم کنه …

ــ عزیزم ، قشنگم ، پسر خوب
یکم بهتر باهاش رفتار کن
زنته ناسلامتی

پوزخندی زدم و راه افتادم سمت اتاقش

درو باز کردم و با چهره غرق خوابش مواجه شدم
معصوم بود ، ولی نه به اندازه رایکا …
رایکا رایکا رایکا رایکا…
چرا همش باهمدیگه مقایسه شون میکردم؟!
چه سوال احمقانه ای …
معلوم بود
چون شبیه هم بودن
شایدم جوابم احمقانه بود ، نبود؟!
نمیدونستم ، نمیدونستم چه عذابی تو راهه…

پتو رو از روش برداشتم و پنجره رو باز کردم ؛ لباسشو از تنش بیرون کشیدم و پرت کردم تو بالکن اتاقش …
تو پاییز و هوای سرد …
لرزی کرد که بدون توجه بهش بیرون رفتم و در رو قفل کردم

میز نهار رو چیده بودن ، اههه لعنتی الان باید تنهایی غدامو بخورم ؟!

+خاله ، سیاوش
بیاین پیشم

اومدن طرفم و هر دو باهم گفتن

ــ چیشده

سری به نشونه تاسف تکون دادم

+تنهایی هیچی از گلوم پایین نمیره
بشینین باهم بخوریم

🏷رستا

با حس سرمایی که تا استخونامم رفته بود چشمامو باز کردم

ساعت 3 بعد از ظهر
لامصب چقد خوابیده بودم …
سرد بود ، خیلی سرد
دستمو گذاشتم رو بدنم و متوجه عریان بودنم شدم

+خاک تو سرم
نه اصلا چرا خاک تو سر من؟
خاک تو سر میثاق

عوضی بَسَم نیست؟

میثاق ــ آراد …
تو اون اتاقه ، برو بیارش

و صدای افتادن کلید …
وای نه الان آراد میاد منم که هیچی تنم نیست
کمد قفله …

داشتم با عجله میگشتم که یهو در باز شد و چهره کلافه اراد نمیایان شد

جیغ خفه ای کشیدم و تو خودم جمع شدم …
فوری سرشو برگردوند و این دفعه صدای میثاق رو شنیدم

ــ به به!
خانوم!…
بلخره بیدار شدی

با نفرت نگاهش کردم و گفتم

+خیلی .. خیلی بی غیرتی

پوزخندی صدا داری زد و رفت
لعنت به این پوزخندات…
بغضمو قورت دادم …
تصمیم گرفته بودم دیگه گریه نکنم
قول دادم به خودم…!

+آراد …
اون کلیدو .. واسم میندازی لطفا

ــ آ..آهان ، یادم رفت…
ببخشید

کلیدو واسم انداخت ، خم شدم و برش داشتم
یه هودی مشکی رنگ کوتاه که تقریبا تا بالای نافم بود رو برداشتم و پوشیدم

تا برگشتم ببینم میثاق چی ازم میخواست دیدم آراد رفته و نتونستم ازش چیزی بپرسم…
شاید الان از دست میثاق ناراحت و عصبی بود ، ولی … ولی چه دلیلی داشت واسه من انقد جوش بیاره…؟!