* * * *

پامو محکم کوبوندم رو زمین و با لجبازی ، شاکی گفتم :

+ من میخوام برم تو جنگل ، دور بزنم …

خاله آلیس لبخندی زد و گفت :

_ آخه عروس خوشگلم ، جنگل خطر داره ! ‌…

با اخم گفتم :

+ هر طور باشه ، من میخوام برم ،

در ادامه با جیغ گفتم :

+ توی جنگلللل ! …

یکهو کارن که روی گوشه ی قالی دراز کشیده بود و ساعد دستش روی چشماش بود ؛ عصبی رو زمین نشست و خیره بهم ، داد زد :

_ خفه شو آوییییین ! … .

مات زده بهش خیره شدم …
به چه حقی سرم داد زد؟! …
امروز مگه نیومده بودیم تفریح توی طبیعت؟! …
خب دلم پَر کشید برم توی جنگل ! …
چرا داد زد سرم؟! …
با چشمای اشکی و نم دارم بهش خیره شده بودم که ویلیام از جاش پا شد و با دستایی مشت شده ، رو به کارن غرید :

_  چرا داد زدی سرش؟! …

کارن کلافه دستی تو موهاش کشید و بی حوصله گفت :

_ خب داداش نمیبینی هی در گوش من …

ویلیام پرید بین حرفش و داد زد :

_ تو خیلی گوه خوردی سر آوین داد زدی ! …

سکوت بزرگی ایجاد شد …
کارن بهت زده به ویلیام خیره شده بود …
ویلیام نفسشو محکم بیرون فرستاد و به طرفم قدم برداشت …
قالی رو دور زد و بهم که رسید ، با گرفتن مچ دستم گفت :

_ خودم میبرمت جنگل …
بیا بریم … .

هنوز همونطور ساکت و با بغض به کارن خیره بودم که عمو تامی گفت :

_ جنگل خطر داره پسرم …

ویلیام با صدای آرومی گفت :

_ میدونم بابا ، مواظبم …
خیالتون راحت …

در ادامه دستمو کشید و خطاب بهم گفت :

_ بریم آوین … .

نگاهمو از کارن گرفتم ، برگشتم و با ویلیام هم قدم شدم …
دستمو سفت گرفته بود …
می تونستم ساییده شدن دندوناشو به خوبی حس کنم …
اون چرا اینقدر جوش آورده بود؟! …
وقتی نه مامان و نه بابا ، آخری که نگاشون کردم هیچ اخمی روی صورتشون نبود و نگاهشون عادی بود …
پس چرا ویلیامی که هیچ نسبتی باهام نداشت اینقدر دلگیر و عصبی بود؟! … .
یکم ازشون دور نشده بودیم که صدای خاله آلیس رو شنیدم :

_ آوین ، وایسا … .

ویلیام ایستاد و منم کنارش ایستادم … .
خواستم بچرخم عقب که ویلیام دستمو فشرد و نزاشت برگردم اون طرف …
خاله خودشو نفس زنون بهمون رسوند و رو به رومون ایستاد …‌ .
چند تا نفس عمیق کشید و خیره تو چشمام گفت :

_ بابت رفتار کارن ببخش …
خودت که دیدی ، حالش خوب نبود …
سردرد داشت ، گرفت بخوابه که با جیغ تو سردردش بیشتر شد و یهو همچون عکس العملی نشون داد …
تو ببخش دخترم ! … .

غمگین لب باز کردم تا حرفی بزنم که ویلیام عصبی گفت :

_ خاله خیلی ببخشیدااا ولی این چیزی نیس که بشه بخشیدش …
کارن حق نداش هر طور باشه سر اوین داد بزنه …

خاله که با حرفای ویلیام بدجور خجالت زده شده بود ، با دلگیری لب باز کرد تا حرفی بزنه که ویلیام با صدایی که لحظه به لحظه داشت بلند و بلند تر میشد ، ادامه داد :

_ خیلی خودداری کردم دست روی کارن بلند نکنم خاله …
وگرنه خوب میدونستم چجوری با مُشتام سردردشو خوب کنم ! … .

خاله با نگاه بی نهایت ناراحتش به ویلیام زل زد که ویلیام نفسشو عصبی بیرون فرستاد و گفت :

_ با اجازه … .

دستمو کشید و از کنار خاله گذشتیم …
از خشم به نفس نفس افتاده بود …
مضطرب خیره به نیمرخش لب زدم :

+ اینقدر فشار رو خودت نیار ویلیام …

عصبی گفت :

_ اون خیلی گوه خورد صداشو واست بلند کرد …
زبونشو از حلقش میکشیدم بیرون ، متوجه میشد پسره ی احمقِ عقده ای ! … .

با استرس سر جام ایستادم ، با ایستادن من اونم وایستاد …
رو به روش وایستادم ، دستامو گذاشتم دو طرف صورتش و گفتم :

+ اروم باش ویلیام …
چیزی نشده که … .

با خشم لب زد :

_ چیزی نشده؟! …
هاااا؟! …

مضطرب خیره به چشمای قرمزش ، گفتم :

+ باشه ، حالا تو آروم باش …

یکم ساکت و خشمگین بهم زل زد …
یکدفعه سرشو جلو آورد و لباشو گذاشت رو لبام …
به باسنم چنگی زد و محکم فشارش داد …
بهت زده به چشمای بستش خیره شدم …
عصبی وار ، لبامو می بوسید و گاز میگرفت …
بی اختیار چشمام بسته شدن و شروع به بوسیدنِ لباش کردم … .
کم کم اونم ملایم منو بوسید …
دیگه مثه قبل عصبی نبود ، آروم شده بود ! … .

برای اولین بار طعم لبای خوش فرمشو چشیدم …
برای اولین بار … .
بعد از یک عمر حسرت و حرص خوردن …
بعد از کلی تو خماری موندن …
بالاخره ! … .
آروم سرشو عقب برد و بهم زل زد …
دستای من دو طرف صورتش بود و دستای اون روی باسنم …
با ناله اسمشو صدا کردم :

+ ویلیام … !

سرشو تو گودی گردنم فرو برد …
همونطور که لباش و نفسای داغش به پوست گردنم برخورد میکرد ، خمار لب زد :

_ جووون؟! … .

لبام از هم باز میشدن ولی چیزی جز آوایی نامفهوم ازشون در نمیومد … .
نتونستم بگم ! …
نتونستم بگم دوستت دارم …
برای هزارمین بار نتونستم … .
این شانسو هم از دست دادم ! … .
آه غلیظی کشیدم و لبامو رو هم فشردم … .