پای آرام گیر کرد به لبه ی داخلی ماشین ، سکندری خورد . نزدیک بود روی آسفالت خیس فرود بیاد که فراز اونو کشید بالا و روی پاهاش نگه داشت . آرام دستش رو جلوی دهانش گرفت و نگاه کرد به فراز …

… و فراز هم بهش نگاه کرد . اینقدر دقیق و برّنده … انگار توی ذهنش هزار نقشه برای تاوان کشیدن از آرام کشیده بود .

قلب آرام توی گلوش ضربان میزد . عین گنجشک خیس میلرزید . کاملا خلع سلاح شده به نطر میرسید .

فراز گفت :

– باید برگردی خونه ات !

صداش مثل یخ سوزنده بود .

آرام لال شده بود . سر چرخوند تا ببینه مجید کجاست و چیکار میکنه که فراز دستش رو کشید و راه افتاد .

آرام چند قدمی دنبالش تلو خورد . بعد ناگهان مغز سرما زده اش به کار افتاد و میل به سرکشی به بدنش برگشت .

– ولم کن … مجید … هیعع !

درد خفیفی پیچید توی مچ دستش … فراز مچش رو فقط کمی ، به اندازه ی یک هشدار کمرنگ پیچیده بود . باز تکرار کرد :

– باید سوار ماشین من بشی و برگردی خونه !

محسن متوجه حرکتش شد که به سرعت خودش رو بهشون رسوند و با نگاه پر اخطاری به فراز گفت :

– بکش دستتو !

فراز خواست چیزی بگه که محسن گفت :

– من میبرمش سمت ماشینت … ولش کن

دست ارام رها شد … فراز بدون اینکه دوباره نگاهش کنه برگشت به طرف ماشین مجید .

قلب آرام داشت کنده میشد . مجید کجا بود ؟ چرا پیاده نمی شد ؟ چرا سعی نمی کرد به آرام برسه و اونو پس بگیره ؟! نکنه دیگه آرامو نمی خواست … دیگه آرام از چشمش افتاده بود .

ناامیدی مطلق تنها حسی بود که داشت . دلش می خواست برگرده و یقه ی مجید رو بگیره و توی صورتش داد بزنه : همه ی ارزش من برات همینقدر بود ؟ همه اش به اندازه ی یک بکارت ؟ …

دو قدمی به عقب تلو تلو خورد که محسن آستین لباسش رو گرفت :

– بیا دختر جون … برو سوار ماشین شو .

دلش می سوخت برای نگاهِ سرگردون و تلخ آرام . اونو دنبال خودش کشید … آرام بی اختیار همراهش رفت .

از خم کوچه گذشتن … محسن در ماشین فراز رو باز کرد و به آرام گفت :

– سوار شو جانِ مادرت ! … سوار شو دخترم !

آرام روی صندلی عقب نشست . منتظر موند در بسته بشه … بعد خودش رو به در چسبوند و تنش رو مچاله کرد و از سرما و استرس لرزید …

**

مجید هنوز توی ماشین نشسته بود و وقتی دید دستی آرام رو از روی صندلی پایین کشید …

دهان باز کرد تا فریاد بزنه ، ولی نتونست . حنجره اش انگار فلج شده بود که نمی تونست چیزی بگه .

نا توان بود . هیچوقت توی زندگیش تا این حد احساس ناتوانی نداشت . اینقدر زیاد که ندونه چیکار کنه … دستاشو چطور تکون بده … چی بگه … یا حتی چطور فکر کنه !

باید چه فکری در مورد آرام می کرد ؟ …

با این حال می دونست باید دنبالش بره . دستگیره رو کشید … ولی در باز نشد . اونوقت دید مرد غول تشنی رو که کنار ماشینش ایستاده بود و کف دستش رو گذاشته بود روی شیشه ی بسته و فشار می داد .

نفسش تکه و پاره از سینه خارج شد … داشت خفه می شد . برای بار دوم دستگیره رو کشید … مرد غول تشن چرخید و از اون طرف شیشه خیلی خونسرد نگاهش کرد و پوزخندی زد . مجید گفت :

– ای حیوون !

اینقدر بلند گفته بود که به گوش اون مرد برسه . بعد چرخید و با دستای لرزون و بی قرارش دنبال سوییچ گشت تا استارت بزنه … که یکدفعه در باز شد و مرد غول تشن کنار رفت .

مجید به سرعت پیاده شد … و ناگهان رخ به رخ فراز ایستاد .

برای چند لحظه … دردی قوی و مجهول باعث شد مغز استخوانش تیر بکشه . نفسش برای چند ثانیه قطع شد .

این فراز حاتمی بود ! اون یک بار دیگه وقتی رفته بود دنبال آرام ، اونو از دور دیده بود و حالا … چشم توی چشمهای خاکستری و یخ و ناخوانای او داشت !

و ناگهان همه ی حرف هایی که چند دقیقه ی قبل آرام میون هق هق دیوانه وارش اعتراف کرده بود ، به مغزش هجوم آورد : اون فراز حاتمی بود … اون به من تجاوز کرد ! اون با بابام قمار کرده ! …

فراز گفت :

– ما باید خیلی وقت پیش با هم ملاقات می کردیم و حرف می زدیم . قبل از اینکه خیلی سوءتفاهمات پیش بیاد و هر دوی ما رو بیخودی خسته کنه ! من …

– تو بودی ؟!

مجید خیلی ناگهانی پرسید … . فراز به نرمی پلک

زد :

– چی ؟!

– تو بهش تجاوز کردی !

فراز برای چند لحظه هیچ جوابی نداد … شاید حیرت کرده بود از اینکه آرام جسارت به خرج داده و این راز رو با مجید در میون گذاشته بود … با اینحال اجازه نداد این حیرت تأثیری در چهره اش بذاره . به نرمی گفت :

– بهت گفته تجاوز ؟!

مجید دوباره پرسید :

– تو بودی ؟!

چشمای مجید توی کاسه ی سرش دو دو می زد … نفسش محکم و سخت و درد آلود از سینه اش خارج می شد . فراز گفت :

– آره ، من بودم … هر چند خیلی به سختی می شه اسمش رو تجاوز گذاشت ! من تصاحبش کردم ! …

مجید ناتوان تر از اون بود که بتونه در لحظه واکنشی نشون بده . فقط خیره موند توی چشمای فراز … و فراز با بی رحمی ادامه داد :

– خودش خواست باهام باشه ! … گفت طرفدارمه ، عاشقمه … می میره برام ! ازم امضا گرفت ، بعد سوار ماشینم شد ! بعد … خودش اومد توی تختم … با پاهای قشنگِ خودش …

خرناسه ای از خشم و نفرت از گلوی مجید خارج شد … یکدفعه با دو دست چنگ زد به یقه ی لباس فراز :

– ای کثافتِ بی همه چیز …

فراز رو چرخوند و اونو محکم به کابین ماشینش کوبید . مرد غول تشن به سمتشون رفت ، ولی با حرکت دست فراز سر جا باقی موند .

– می دونم سخته قبول کردنش … ولی همینه پسر ! واقعیت همینه … نه هر حرف دیگه ای که آرام بهت گفته و سعی کرده ابلهت کنه !

– داری دروغ می گی ! می خوای شرافتِ آرامِ منو زیر سوال ببری !

فراز خندید … کوتاه ، پر تمسخر ، بی رحمانه … گفت :

– آرامِ تو ؟! … کِی مال تو بوده ؟! دختری که توی بغل من بوده … توی بغل من خیلی چیزا رو تجربه کرده ! … دختری که من همه ی وجودشو از برم ! … همه اش مال من بوده … همه اش مال منه ! آخه کِی مال تو بوده ؟!

سرش رو کمی به مجید نزدیک کرد و با لحن ماری که انگار می خواست زهر نفرتش رو توی صورت طعمه اش تف کنه … ادامه داد :

– اینقدر بدبختی که نمی تونی چشم از سیب دندون زده ی من برداری ؟! …

و ناگهان … مشتی سهمگینِ مجید بود که توی دهانِ فراز فرود اومد … .

فراز از درد خم شده بود که مجید دومین مشتش رو توی شکم فراز کوبید … .

و تا قبل از اینکه محسن و مرد غول تشن بهشون برسن ، حداقل سه مشت دیگه به فراز کوبید … .

****

کمتر از پنج دقیقه از زمان سوار شدن آرام گذشته بود که بارش بارون از سر گرفته شد .

صدای تاق و تاق برخوردِ قطرات درشت بارون روی سقف ماشین ، توی ذهنِ خسته ی آرام انعکاس دیوانه کننده ای داشت .