* * * *

دستمو گرفته بود و با عجله از پله های ساختمون بالا میرف …‌
اونقدر سریع میرفت که یه جاهایی دیگه میخواستم بیوفتم ! … .
با نگرانی لب زدم :

+ کجا داری منو میبری کارن؟! …

عصبی از لای دندونای چفت شدش ، غرید :

_ هیچی نگوو …
فقط بیا ! …
بیا …

آب دهنمو به زحمت قورت دادم و دنبالش با نفس نفس حرکت کردم …
در پشت بوم رو وا کرد و داخل شد ، منو هم دنبال خودش کشید تو و در رو قفل کرد … .
منو کشوند کنار دیوار و از پشت سفت بغلم کرد …
نگاه هر دومون به در بود که همون موقع محکم کوبیده شد و صدای فریاد ویلیام ، اومد :

_ در رو وا کن کارن …
وا کن این لعنتیو تا نشکستمش ! … .

کارن بی حرکت ؛ حلقه ی دستاشو دورم تنگ تر کرد که در با چند تا ضربه ی محکم ، شکسته شد و بعد تمامه مامور های پلیس ریختن تو پشت بوم …
نگاهم روی ویلیام به گردش در اومد …
تمامه مامور ها ، اسلحه هاشونو به طرف کارن نشونه گیری کرده بودن …
ویلیام عصبی لب زد :

_ هیچ راه فراری نداری ! …

کارن پوزخندی زد و همونطور که منو تو آغوشش چفت کرده بود ، لب زد :

_ اینطور فکر میکنی جناب سرگرد؟! …

ویلیام ابرویی بالا انداخت ؛ همون موقع بود که فشار یه چیز سفت رو روی کنار سرم ، حس کردم …
از گوشه ی چشم به کارن زل زدم که دیدم تفنگشو گذاشته رو پیشونیم …
آب دهنمو با وحشت قورت دادم که کارن پوزخند زنان ، دیوانه وار گفت :

_ به مامورات بگو اسلحه هاشونو بندازن پایین و راه رو واسم باز کنن تا با یه شلیک ، کار آوینو نساختم ! … .

ویلیام دستاشو مشت کرد ، حتی از همینجاهم میتونستم صدای سابیده شدن دندوناشو حس کنم ! …
با صورای قرمز ، غرید :

_ تو همچین غلطی نمیکنی کارن ! …

کارن پوزخندی زد ، تفنگو بیشتر به سرم فشار داد که سرم یکم کج شد به طرف چپ :

_ چرا اتفاقا ، اینکار رو میکنم …
اگه زودتر راه واسم باز نشه ! … .

ویلیام تکونی نخورد و خشمگین به کارن زل زد که کارن یکهو داد زد :

_ فقط کافیه این ماشه رو بکِشم ، دیگه همچی تمومه ! …

ویلیام به خودش اومد ، نگران دستشو بالا آورد و گفت :

_ نه ، نه …
الان دستور میدم عقب بکِشن ، فقط …
فقط تو اون لامصبو بیار پایین ! … .

کارن پوزخندی زد و گستاخ ، گفت :

_ نوچ ، اول بگو باز کنن راهو واسم …
بعد این تفنگو هم میارم پایین … .

ویلیام آب دهنشو مضطرب قورت داد و بدون برداشتن نگاهش از رو کارن ، خطاب به افرادش گفت :

_ اسلحه هاتونو بیارین پایین و بکِشید عقب …

قلبم محکم خودشو به سینم می کوبید …
یکی از افرادش ، نگران گفت :

_ ولی سرگرد ما الان بعد از اینهمه انتظار تازه گیرش انداختیم ! …

ویلیام با صورتی بر افروخته ، داد زد :

_ کاری که گفتمو انجام بدین ! …
زوووود … .

اون ماموره سرشو ساکت انداخت پایین و چند قدم به عقب ور داشت …
بقیه هم همینکار رو کردن …
ویلیام خطاب به کارن ؛ از لای دندونای چفت شدش ، غرید :

_ حالا اون لعنتیو بگیر پایین ! …

کارن خنده ی کوتاه و حال بهم زنی کرد و با کنایه گفت :

_ که باز به راحتی همین یه شانسو هم از دست بدم؟! …
نوچ ، خودتم برو عقب سرگرد …

ویلیام چند تا نفس عمیق واسه کنترل خودش کشید و آروم رفت عقب …
کارن اطراف رو آنالیز کرد ، بعد بدون ول کردن من و کشیدن اون تفنگ از رو پیشونیم ؛ با احتیاط به سمت در قدم برداشت …
نگاه مظلومانمو به ویلیام دوختم …
چرا حرکتی نمیزد؟! ..‌.
میخواست کارن ایندفعه هم در بره از دستش؟! …
یه چند قدم به در مونده بود که صدای شلیک گلوله توی پشت بوم پخش شد …
جیغی کشیدم که دستای کارن از دورم وا شد ، برگشتم سمتش …
بی جون افتاد رو زمین …
به پهلوش خیره شدم ، گلوله به کارن خورده بود …
اما چطور آخه؟! …
نگاهمو به آسمون دوختم …
یه هلیکوپتر پلیس بالا سرمون بود ؛ نگاهم به پلیسی که یه تفنگ دستش بود و یکم از هلیکوپتر بیرون اومده بود ، گره خورد …
پس کار اون بود ! …
هنوز توی هنگ و بهت و تعجب بودم که ویلیام خودشو بهم رسوند …
با فاصله ی کمی ازم ایستاد ، بهش زل زدم و ناله کنان ، لب زدم :

+ ویلیام ! …

لبخند ریزی زد و بغلم کرد …
سرمو گذاشتم رو شونش و اشکام از چشمام جاری شدن … .