می ایستد..

صدا نزدیک تر میشود..

_دنبالتون میگشتم..

به عقب بر میگردد..

با مکث..

ساعد بود که مقابلش ایستاده بود..

با آن چهره ی جدی و جذبه ای که در نگاهش داشت..

_باید برگردیم ..

ماهک نفسش را بریده بریده بیرون میدهد..

نگاه ساعد روی دست چپش که از سرما سرخ و یخ زده بود مینشیند..

برف میان مشتش کامل ذوب شده بود و

آب قطره قطره از لای انگشتانش پایین میچکید..

_جناب آریا نگرانتون شدن..

ستاره با تنها چند قدم فاصله از آنها صدای مرد را میشنود و بی توجه به حرف هایش سرخورده و نا امید سرخم میکند..

با آستین پیراهن اشک جاری از گوشه ی پلکش را پاک میکند و جلوی خود را میگیرد که زار زند..

ماهک رو به ساعد لبخند لرزانی میزند و بدن یخ زده اش را سخت تکان میدهد..

_ببخشید ..تا دیدم داره برف میباره از خود بیخود شدم..

صدای لطیف و آرامش که در فضا پخش میشود..

ستاره شوکه درجا ثابت می ماند..

مردمک هایش خیره به نقطه ی نامعلومی گشاد میشود و

اشک هایی که از شدت شوک و حیرت بند آمده بودند..

صدای ماهک بود..؟

درست شنیده بود.؟

آن صدای لطیف؛ غیر از ماهک برای چه کسی میتوانست باشد..؟

ساعد کتش را در می آورد و به آرامی شانه های سرما زده ی ماهک را با آن میپوشاند..

دستش را با فاصله پشت کمرش میگیرد تا هدایتش کند..

آهسته لب میزند:

_تا ماشین همراهیتون میکنم..

ماهک لحظه ای کوتاه به عقب بر میگردد..

نیم نگاهی به دختری که پشت به او با فاصله کمی از او ایستاده بود می اندازد ..

_خانوم..؟

با صدای ساعد چشم از دختر میگیرد و همزمان با تکان دادن سر؛ با او همراه میشود..

ستاره دستش را مقابل دهانش میفشارد تا هق هق گریه هایش بلند نشود و چشم میبندد..

میترسید خیالاتی شده باشد..

با تردید و لرزان به همان سمتی که صدایش را شنیده بود میچرخد ..

گام های سستش را به جلو بر میدارد و

حیران در جا ثابت میشود..