دخترک آرام هق میزند

آتوسا_ارسلان؟

مرد سرش را از گردن دخترک فاصله می‌دهد و خیره به چشمان اشکی دخترک با بغضی مردانه لب میزند

ارسلان_جان ارسلان؟

آتوسا_میشه بغلم کنی؟

ارسلان تن لرزان دخترک را به سینه‌اش میفشارد و دخترک در آغوش امن او تمام دردهایش را هق می‌زند

مرد سرش را بر روی موهای دخترک می‌گذارد و عمیق بو می‌کشد

ارسلان_غلط کردم آتوسا……………..غلط کردم تنهات گذاشتم…………………تروخدا………..‌‌‌.مرگ ارسلان اینجوری نلرز…………………

دستش بر روی پیراهن مرد چنگ می‌شود و مرد اورا بیشتر به سینه‌اش میفشارد

ارسلان_جان……………..جانم……………….

بیحال شدن دخترک در آغوشش را حس می‌کند که وحشت‌زده اورا از سینه‌اش جدا می‌کند

خیره به چشمان نیمه بازش چند ضربه آرام به گونه‌اش می‌زند

ارسلان_آتوسا…….‌‌‌….‌‌‌‌‌‌‌………آتوسا چیشد؟…………………….باز کن چشاتو……………….

اورا بر روی مبل دراز می‌کند و با عجله به سمت آشپزخانه می‌رود

لیوانی آب برمی‌دارد و چند حبه قند داخل آن می‌اندازد و درحالی که محتوای درون لیوان را هم میزند از آشپزخانه خارج می‌شود

کنار مبل بر روی زمین زانو می‌زند و دستش را پشت شانه‌ دخترک می‌گذارد

لیوان را به لب‌هایش می‌چسباند و آرام میگوید

ارسلان_آتوسا یکم از این بخور………………فشارت افتاده

دخترک کمی از آب قند را فرو می‌دهد و شیرینی‌اش کمی حالش را بهتر می‌کند

ارسلان لیوان را بر روی میز میگذارد و نگاه نگرانش را به چشمان بسته دخترک میدهد

ارسلان_آتوسا خوبی؟

دخترک بی‌جان سری تکان میده و صدای ضعیفش به زحمت به گوش ارسلان میرسد

آتوسا_خوبم

انگشتانش آرام بین انگشتان دخترک می‌خزد و پیشانی‌اش را به کنار شقیقه او می‌چسباند

عطر تنش را عمیق بو می‌کشد و شاید میخواهد با قفل کردم انگشتانش بین انگشتان دخترک به او بفهماند که در کنارش میماند

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

آتوسا

با لجبازی جلوی در می‌ایستم و توجهی به لحن خشمگینش نمیکنم

ارسلان_آتوسا بیا برو کنار

سر بالا می‌اندازم

_نمیزارم بری تو اتاقت وقتی میدونم میخوای چیکار کنی

کلافه دستی بین موهایش می‌کشد و نفسش را بیرون می‌فرستد

ارسلان_چیکار میخوام بکنم مثلا؟

به چشمان کلافه‌اش نگاه میکنم

_چرا وقتی همه چیز رو میدونی میخوای صدای ضبط شده میکروفون اتاق کارت رو گوش بدی؟

سعی در کنار زدنم دارد و در همان‌حال می‌گوید

ارسلان_خودآزاری دارم…………….بیا برو کنار ببینم بچه

مسمم بر سر جایم می‌ایستم

_نمیزارم بری تو

نگفتم نمیزارم وارد اتاق شوی چون نمی‌خواهم حالت از اینی که هست بدتر شود

نمیگویم که از دیروز درحال سیگار کشیدن هستی و نمی‌خواهم حالت بدتر شود

کمی خیره نگاهم می‌کند

ارسلان_نمی…………….

با صدای زنگ موبایلش حرفش را قطع می‌کند و آن را از داخل جیبش بیرون میآورد

نگاهی به صفحه موبایلش میاندازد و با اخمی غلیظ تماس را وصل می‌کند

وارد اتاق خوابمان می‌شود و من نفس راحتی میکشم

امیدوارم بیخیال رفتن به اتاق کارش شود

به سمت پذیرایی میروم و بر روی مبل‌ها مینشینم

بعد ماجرای دیروز و فهمیدن ارسلان گویی بار سنگینی از روی دوشم برداشته شده‌است

دیگر زمانی که در آغوشش به خواب میروم کابوس نمیبینم

نمیدانم چقدر خیره تلوزیون خاموش در فکر و خیال غرق هستم اما با شنیدن صدایش سر بلند میکنم

ارسلان_پاشو بپوش باید بریم جایی

از جایم بلند می‌شوم و روبهرویش میایستم

_کجا؟

بی‌توجه به سوالم درحالی که به سمت مبل‌ها می‌رود میگوید

ارسلان_باید برم جایی اما نمیخوام تنهات بزارم سریع آماده شو

سری به تأسف تکان میدهم و به سمت اتاق میروم

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ارسلان

بر روی مبل نشسته‌ام و درحالی که منتظر آتوسا هستم به این فکر میکنم که چگونه و به چه روشی آن بیشرف را از روی زمین محو کنم

زمانی که با آتوسا درحال کلنجار رفتن بر سر ورودم به اتاق بودم بهراد تماس گرفت و گفت شهاب را پیدا کرده

اما ای کاش مجبور نبودم آتوسا را همراه خود ببرم

آتوسا_من آمادم

با صدای آتوسا سیگاری که نمیدانم کی آن را روشن کرده‌ام راخاموش میکنم و از جایم بلند میشوم

همراه هم از خانه خارج می‌شویم و به سمت آپارتمان بهراد میرانم

در راه هیچ کدام حرفی نمی‌زنیم

یک ساعت بعد ماشین را جلوی ساختمان نگه میدارم و او خودش می‌داند امکان ندارد اورا درون ماشین بگذارم و خود وارد ساختمان شوم که بی هیچ حرفی پیاده می‌شود

وارد آسانسور می‌شویم و من خیره به چهره گرفته‌اش با خود می‌گویم که ای او شهاب نبیند

اما هرگز چیزی که من می‌خواهم اتفاق نمی‌افتد