ا

به ردیف حلقه ها نگاه کرد و سپس رینگ ساده و نقره‌ای رنگی را به دست گرفت و گفت:

– اینم واسه تو!

حرفش را زده و سپس دست چپم را بالا آورد و انگشتر را در انگشت حلقه‌ام سراند!

با لبخندی محو دست‌هایمان را کنار هم قرار داد و گفت:

– اینطوری قشنگ تره نه؟

در تمام طولِ این مدت، نگاهم خیره به نیم رخِ زیبا و لبخندِ زیباترش بود!

صدایی از من که نشنید سرش را بالا گرفت و نگاه خیره‌ام را شکار کرد و پرسید:

– قشنگ نیست؟!

به دست‌هایمان خیره شدم و آهسته گفتم:

– قشنگه!

دست کوچکش را میان دستم گرفتم و سرم را بالا گرفته و نگاهِ متعحبِ مصطفی را دیدم:

– حساب کن این دو تارو!

با شنیدن صدایم به خودش آمد و گفت:

– باشه داداش بعدا حساب میکنیم حالا!

تعارف را کنار گذاشته و کارتم را از جیب بیرون کشیدم و به دستش دادم.

مصطفی کارت را کشید و بعد از حساب کردن مبلغ مبارک باشه‌ای گفت و از مغازه خارج شدیم!

دست ملیسا را گرفته و قبل از اینکه به موتور برسیم، سر جایش ایستاد و من و من کنان گفت:

– میگم غیاث…چیزه…من خیلی تشنم میشه یه بطری آب بگیری واسم؟!

سر جایم ایستادم و به او که دستپاچه مشغول چلاندن انگشت‌هایش بود نگاه کردم.

سر تکان دادم و گفتم:

– خیله خب، بمون نزدیک موتور میام الان.

حرفم را زده و سپس به سمت سوپر مارکتی که دقیقا آنطرفِ خیابان و روبرویمان بود رفتم.

وارد مغازه شدم و روبروی پیشخوان ایستاده و گفتم:

– سلام، یه بطری آب تک نفره میخوام

فروشنده که مشغول صحبت کردن با گوشی تلفنش بود با دست به پشت سرم اشاره زد.

سرچرخانده و با دیدن یخچال بزرگی که دقیقا پشت سرم بود، عقب گرد کردم و به سمتش رفتم.

در یخچال را باز کرده و بطری آب را بیرون آوردم، روی پیشخوان گذاشتم و گفتم:

– چقدر شد؟

– یه لحظه گوشی دستت باشه عزیزم.

سری تکان داد و گفت:

– قابلتو نداره داداش، شیش تومن..

کارت را کشیده و بعد از تشکر از مغازه بیرون آمدم.

از جایی که ایستاده بودم به وضوح می‌توانستم جای خالیِ ملیسا را ببینم!

ناباور نگاهی به اطراف انداختم و با دیدنِ اندام کوچکش که به سرعت از میان جمعیت خود را رد میکرد، ابرو در هم کشیده و آهسته لب زدم:

– غیاث نیستم اگه دهنتو سرویس نکردم!

با استرس و بدون اینکه به پشت سر نگاه کنم، به پاهایم نیرو بخشیدم.

بالافاصله بعد از اینکه تصمیم احمقانه‌ام را عملی کرده بودم، پشیمان شدم!

نه جایی برای رفتن داشتم و نه راهی برای برگشتن!

تنها کاری که از دستم بر می‌آمد همین بود که تمام نیروام را در پاهایم جمع کنم و به سمت مسیری ناشناس بدوم!

نفسم رو به کند شدن می‌رفت و برای یک لحظه سر جایم ایستادم.

خم شدم و دستی به مچ پای دردناکم کشیدم و ناله وار زمزمه کردم:

– آخ! خدایا چیکار کنم الان! وای غیاث…وای!

برای پشیمانی دیر بود!

همین که خواستم سر بلند کنم صدای پسری توجه‌ام را جلب کرد:

– اوف جون! چه باسن گنده‌ای داری شما خانم خانما! فابریک بوده یا از بس دادی اینطوری شده!

از حرفش که بیشرمانه بیانش کرده بود لرزی در جانم نشست و سریع سر جایم سیخ ایستادم.

خواستم توجه‌ای نکنم و مسیرم را ادامه دهم ولی صدای مزاحمش در گوشم پیچید:

– شما که اینقدر واسه اینو اون لنگ و پاچتو انداختی بیرون یه دست سرویسم به ما بده جیگر!

شانه‌هایم به وضوح لرزید و خواستم جوابش را دهم که همان لحظه صدای پر از خشونت و آشنایی در گوشم مانند ناقوس مرگ زنگ خورد:

– شماره‌ی ننتو بهت میدم، برو از اون سرویس بگیر بی پدر و مادرِ حرومزاده!

با چشم‌های گرد شده به سمتش برگشتم!

گردن سرخ شده و رگ گردن برامده‌اش از همین فاصله هم به وضوح قابل دیدن بود!

پسری که روبرویش ایستاده بود زنجیرش را در دست چرخاند و گفت:

– چه ک..سشری گفتی!

– ارجاعت دادم به ننت! مشکلش چیه؟

پسر عصبی شده به سمتش رفت و یقه‌ی پیراهن سفیدش را در دست گرفت.

فاصله‌ی قدی میانشات به شدت مشهود بود.

غیاث با آن قد و هیکل کجا و پسر سوسولی که روبرویش ایستاده بود کجا!

بند کیفم را محکم در دستم چنگ زدم و به زور قوتی به صدایم بخشیدم:

– غیاث!

چنان سرش را به سمتم چرخاند که برای یک لحظه جان از تنم رد شد.

سرم را به سرعت به زیر گرفتم و هیچ نگفتم!

سکوت کردنم بهتر میتوانست این قائله را ختمِ به خیر کند تا حرف زدن و یاقی بودنم!

فحشِ رکیکی که پسر مزاحم نثار غیاث کرد، باعث گر گرفتنش دعوایشان شد.

ترسیده نزدیکِ غیاث شدم و برای اینکه از اسیب دیدنش جلوگیری کنم، بازویش را محکم چنگ زده و با استیصال و گریه گفتم:

– غیاث بیا بریم، تو رو خدا بیا بریم!

پشت محکمی که در دهان پسر کوبید باعث زمین خوردنش شد، با نفس نفس کمرش را راست کرد و اینبار تیر و ترکشش نثار من شد:

– فقط دعا کن نرسیم خونه ملی! یه دهنی از توئه یاقی سرویس کنم که تو تاریخ بنویسن!