~از زبان تهمینه~

توان ایستادن نداشتم همش به این فکر میکردم اگه حصار شکسته بشه چه اتفاقی میوفته یعنی امکان داره اون جن های کافر و عصبانی بخوانذبه بقیه اسیب برسونن دهنم خشک خشک شده بود دستم و روی پیشونیم گزاشتم به قدری استرس داشتم که عرق سرد به تنم نشسته بود

دمای بالای بدنم و سرگیجه ، پاهام و سست کرد ناله ای کردم و روی سرامیک های سرد خونه نشستم همه جارو تار میدیدم

کیومرث :چیشد خوبی

با صدای بلند نفس میکشیدم دلم خواب میخواست یه خوای اروم و دور از دقدقه

تیرداد :چرا اینقدر داغی

هیچی حس نمیکردم

تهمینه :میشه یه ارام بخش یا یه خواب اور بهم بدی

تیرداد روی دست بلندم کرد و روی مبل گزاشت

دراز کشیدم مامان پتویی روی تن بی جونم انداخت کم کم صدای جیغ ها تبدیل به لالایی شد و به عالم بی خبری فرو رفتم

باصدای پچ پچی که تو گوشم میپیچید انگار روی هوا معلق بودم به سختی از جا بلند شدم تازه متوجه شدم هیچ کنترلی روی بدنم ندارم انگار هیچ استخونی تو تنم وجود نداشتم

گردنم اویزون بود و دست هام بی حرکت به دو طرف بدنم افتاده بوده

صدایی از پشت سر شنیدم

مامان :چرا اینقدر میخوابه بیدارش کنم ؟!

تیرداد:نه بزار بخوابه حتما خیلی خسته اس

به سختی برگشتم اول از همه جسم خودم و دیدم که بی جون رو مبل افتاده بود و بعد صورت نگران مامان و

با ترس شروع کردم به جیغ زدن

تهمینه:داری میمیریییییییی ، داری میمیریییییییییی، نمبخوااااام بمیییییرممممممم خدایاااااااا نمیخواااااممممم بمیییرمممم

به سختی خودم و به جسمم رسوندم تقلا کردم که با دست صورتم و لمس کنم اما نمی‌تونستم مثل فیلم های تخیلی دستم از جسمم رد شد

با گریه شروع کردم به التماس کردن :نمیییررررر تروخداااا ، نمیخام بمیرممممم

به سمت مامانو تیرداد رفتم

تهمینه :مامان من زنده ام نگام کن منو ببین تروخداااا مامان ترخدا من زنده ام

اما مامان بی توجه بهم وارد اشپز خونه شد تیرداد هم پشت سرش رفت

میخواستم دنبالشون برم و بهشون بگم که زنده ام اما میترسیدم از کالبدم دور بشم و بمیرم

چون فکر میکردم دوری از جسم فیزیکی برابره با مرگ …..

….