آروم یکم سرمو بلند کردم و که جاشوا رو دیدم.

یه قدم عقب میرم و با اخم نگاش میکنم میگم:

دیشب بیهوش شدم نه؟

سری تکون میده که مطمئن شدم کسی یا اومده بود

مدرک جمع کنه یا اینکه هشدار بده. هوففف کلافه ای

میکشم و میگم: به الیور و آدرین خبر بده بیان.

_ اوکی فقط احتمال میدی کار کی باشه؟

شونه ای بالا میندازم و با همون اخمم میگم:

نمیدونم شاید کار مایکله

دوباره اوکی ای میگه و گوشیش رو از جیبش در میاره

و به الیور زنگ میزنه و بعدشم به آدرین که بیان اینجا.

از پله ها پایین میرم و وارد آشپزخونه میشم و قهوه ساز

رو روشن میکنم و بعد هم میرم روی کاناپه دراز میکشم

و گردنم رو تکیه میدم به دسته ش تا ثابت بمونه تکون

نخوره ، جاشوا پایین میاد و روی مبل روبرویی میشینه.

رو بهش میگم: چطوری پیدام کردی؟

_ دیشب زنگ زده بودی ولی هیچ حرفی نزدی منم سریع

اومدم سمت عمارت ولی وقتی اومدم هیچ کدوم از نگهبان ها

نبودن و خودتم تو عمارت نبودی و منم شروع به گشتن کردم

که سمت اسلحه خونه ، بیهوش روی زمین پیدات کردم

بعدشم که آوردمت تو عمارت و گذاشتمت رو تختت.

_ اوکی

بلند شدم و رفتم سمت قهوه ساز و فنجونو از زیر

دستگاه برداشتم و برگشتم سمت کاناپه.

_ قهوه نمیخوری؟

_ نه ممنون ولی حالت بد نشه چیزی نخوردی بعد قهوه؟

_ نه چیزیم نمیشه عادی شده واسم.

بعد از چند لحظه صدای زنگ در خونه میاد که یکی

از خدمتکارا جواب میده و آدرین به سمتمون میاد و

بغل جاشوا میشینه. نمیدونم چرا دیشب وقتی داشتم

میگشتم کسی تو اتاق خدمتکارا نبودش. ماجرارو براش

توضیح میدم که اخمی میکنه و تو فکر میره. بعد چنددقیقه

الیورم میاد و برای اون هم جریانو تعریف میکنم. الیور و

آدرین زیاد میونه ی خوبی نداشتن ولی بعضی وقتا به

واسطه من مجبور به دیدن همدیگه بودن. آدرین سرشو

بلند میکنه میگه: نشونه ای چیزی به جا نزاشتن؟

_ نگاه نکردم.

_ باید عمارتو گشت که ببینیم.

من و جاشوا به طبقه بالا رفتیم و شروع به گشتن کردیم

، الیور و آدرین هم طبقه پایینو گشتن…..

کشوی میز رو بستم و از اتاقم بیرون اومدم و جاهای دیگه

رو نگاه کردم. کلافه برگشتم طبقه پایین و رو به آدرین

گفتم: من که چیزی پیدا نکردم تو چی؟

با آدرین به خاطر مسائل گروه مجبور به آشتی شدم ولی

از درون نمیتونستم قبول کنم و مجبور بودم تو ظاهر

خوب باشم… شونه ای بالا میندازه سرشو به معنی نه

تکون میده. جاشوا بعد چندمین پایین میاد و معلوم میشه

اونم چیزی پیدا نکرده. همونطور که وسط خونه وایساده

بودیم ، سر و کله ی الیور از بیرون عمارت پیدا میشه و اشاره

میکنه که بریم دنبالش. امید وارانه از اینکه چیزی پیدا شده

بیرون میرم که مارو به سمت اتاق بغلی اسلحه خونه میبره و

خودش وارد میشه و ماهم دنبالش وارد میشیم. با صحنه ای

که جلوی خودم میبینم خونم به جوش میاد که باعث میشه

فریادی سر نگهبانا بزنم و اوناهم با ترس از جا بلند میشن و اول

گیج مارو نگاه میکنن ولی وقتی متوجه مون میشن سریع خودشون

مرتب میکنن و سلام نظامی میکنن و شرمنده سرشونو پایین میندازن.

سرشون داد زدم: خوشتون میاد الان اون سگ هایی که

خودتونم خوب دیدنش رو شماهارو بندازم توی قفسشون؟

همین الان گورتون رو از اینجا گم میکنین و برمیگردین هر

خراب شده ای که زندگی میکردین یا نه خونتون واسم حلاله.

ترسیده از جلو چشمام گم میشن و میرن که با عصبانیت

وارد عمارت میشم و رو به جاشوا میگم: بقیه افراد رو

بگو بیان جای این بی عرضه ها و تعداد نگهبان هم دوبرار کن.

کلافه دستی به صورتم میکشم و زمزمه کنان با خودم

میگم: نگاه جونمون رو دست چه کسایی سپردیم. ایندفعه

صدامو بلندتر میکنم و میگم: بهشون بگو حواسشون باشه

کسی دیگه ای مثل اینا فقط به فکر خوشگذرونی باشن و

فک کنن اینجا بخور و بخوابه سرشو تحویل خانواده ش

میدم. افرادی که حرفی هستن رو بیشترشون رو بیار.

جاشوا: ولی اونارو قرار بود بیشترشون که راضی بودن

بفرستیم برای…..

غریدم: این چیزا تو کت من نمیره. الان فقط امنیت مهمه

نه کشوری که خودش هزارتا افراد داره.

چشم کوتاهی میگه و دیگه حرفی نمیزنه. یکم بعد که عصبانیتم

فروکش میکنه هوفی میکشم و رو به جاشوا میگم: من

اعصابم خورد میشه نمیفهمم چیکار میکنم ، به دل نگیر.