هوفی کشیدم و سری واسه دور شدن این افکار مزخرف ازم ، تکون دادم …
نگاهمو به ساعت دیواری دوختم ، ساعت نزدیکای چهار بود … .
خمیازه ی بلندی کشیدم ، لباسامو دونه دونه از تنم کندم و در همون حین به طرف اتاق خوابم قدم برداشتم …
در رو وا کردم و داخل شدم ، چشمامو بستم و نفس عمیقی کشیدم … .
به سمت تختم پا تند کردم و به ثانیه نکشید که ولو شدم روش ، پلکام رو هم افتاد و به خواب عمیقی فرو رفتم … .

* * * *

خمیازه ای کشیدم و بی حواس سرمو گذاشتم رو شونه ی جورج …
چشمام داشتن گرم میشدن که با صدای عصبی آیکان ، خواب از سرم پرید :

_ آلماااا ، ما اینجا داریم صحنه رو اماده میکنیم …
تو جای یه بار دیگه مرور کردن متنا و دیالوگات ، اومدی واسه من چشماتو بستی و داری میخوابی؟! … .

کلافه چنگی به موهام زدم و گفتم :

+ خب چیکار کنم؟! …
خوابم میاد ! … .

آیکان بی حوصله پوفی کشید که جورج بوسه ای رو پیشونیم کاشت و گفت :

_ خانومی ! …
بزار دو ؛ سه ساعت تمرین و فیلمبرداری کنیم ، بعدش قول میدم تا شب دربست در خدمتت باشم …
هوم؟! … .

ابروهام ناخودآگاه بالا افتادن ، با هیجان پرسیدم :

+ جدی؟! …

با مهربونی اوهوم تو گلویی گفت که بشکن زنان ، لب زدم :

+ ایول ، حله پس …

به طرف جایگاهم حرکت کردم و سرحال و قبراق ، بلند ادامه دادم :

+ فیلمبرداری رو شروع کنید ، من آمادم ! … .

همه با چشمای گشادشون بهم زل زده بودن …
بعد از چند لحظه تعجب از رو صورتشون پر کشید و جاشو به خنده داد …
همگی خنده ی ریزی کردن ، جورج با اون لبخند دلرباش بهم زل زده بود …
خودمم خندم گرفته بود ! …
همه میدونستن رل همیم و رابطمون فرا تر از یه رابطه ی ساده ی دوستانس ! … .
لبخند عمیقی به روش پاشیدم ، تنها پسری بود که تو این چند سال اخیر …
توی فیلمام بهش لب میدادم و اجازه ی دستمالی کردنمو بهش میدادم ! …
راستش من … من با اون بی حیا میشدم و بدون اون میشدم یه : ” پیشی ترسو ” ! … .

* * * *

انگشتامو گرفت و آروم شروع به قدم زدن تو ساحل کرد …
قدم به قدمش گام بر میداشتم ، شونه به شونش حرکت میکردم …
خیره به نقطه ی نامعلومی ، غرق در گذشته لب زدم :

+ هنوزم دنبال خانوادمم …
خانواده ای که ، هع …
که حتی نمیدونم تو پاریس هستن یا نه ! …
تا حالا ، تا حالا کل پاریس رو زیر و رو کردم …
سپردم به چند نفر تا بگردن دنبال خانوادم ولی …
ولی هیچی ، هیچ اثری ازشون نیست ! … .
شایدم هست ولی …
ولی من هیچ نشونی اصلا ازشون ندارم ، جز این …

مکثی کردم ؛ گردنبندمو که به گردنم بود ، گرفتم تو دستم و با باز کردنش ، غمگین ادامه دادم :

+ جز این گردنبند و عکس توش ! …
عکس من و احتمالن مامان ، بابام …
این عکس واسه چندین سال پیشِ و مطمعنن الان اونا خیلی تغییر کردن …
نمیدونم دیگه باید چیکار کنم ، نمیدونم باید چجوری پیداشون کنم …
نمیخوام زندگیم اینطوری ادامه پیدا کنه ، نمیخوام اینقدر تنها باشم ! … .

جورج ایستاد ، منم به پیروی از اون ایستادم …
رو به روم ایستاد و با گرفتن دستام ، خیره به چشمام لب زد :

_ من اینجا چی اَم آلما؟! …
هوم؟! …
من دوست پسرتم ، تو تنها نیستی …
تو منو داری ، منو ! … .

نفسمو محکم بیرون فرستادم و با فشردن انگشتای مردونش ، محزون گفتم :

+ اونکه اره ولی …
ولی آخه خانواده یه چیز دیگس اصلا ! …
خانواده خیلی مهمه ، خیلی ! … .

یه دستمو ول کرد و دستشو بالا آورد …
انگشت شصتشو آروم رو گونم کشید و آرامش بخش لب زد :

_ پیداشون میکنیم ، باهم …
خانوادتو پیدا میکنیم آلما ! …
خیالت تخت … .

لبخند ریزی زدم و گفتم :

+ مرسی که هستی جورج ! …

لبخند عمیقی زد و دستاشو وا کرد …
به آغوش گرم و همیشه بازش پناه بردم ، دستاش آروم دور کمرم حلقه شد …
چقدر خوب بود داشتنش ، چقدر خوب بود ! ‌… .

#B_l🤟🏿🥲